Ik verwonder me er iedere keer weer over: de stiltecoupé. Want hoe kan het dat iedere keer wanneer ik en mijn ochtendhumeur er plaatsnemen voor de broodnodige rust, we er half doof uitkomen? Ik overweeg serieus om visitekaartjes van Specsavers uit te delen, maar als die SILENCE in koeienletters over het hoofd ziet, ben je wel echt een blinde vink en is er misschien iets sterkers nodig dan een bril.
Het zijn ook altijd dezelfde ongetemde sneeuwvlokjes die de stiltecoupé verwarren met Vak P van FC Twente. Vijf jaar aan treinervaring van Haarlem naar Enschede leert me dat de personen voldoen aan een of meer van de volgende criteria:
- Stapt in of uit bij Almelo. Ik weet niet wat het is met die stad, maar let maar eens op;
- Is 55+ en luistert vaak naar de naam “Bep” of “Miep”. “Henk” en “Hans” kunnen er trouwens ook wat van;
- Zit onafgebroken met de telefoon aan het oor. Pleegt non stop ‘korte belletjes’ van drie uur per gesprek over zaken, zielige zeehondjes en of hij het wel of niet moet uitmaken met Lisa (doe die vrouw een gunst en laat haar zoeken naar een betere kerel voor ze aan je vastzit). Zelfs je kletsgrage oma kan de hele breiclub in die tijd afbellen.
Ik besloot de proef op de som te nemen en stelde de vraag aan mijn Instagramvolgers. Ik heb nog nooit zo veel reacties gekregen van lotgenoten. Maar liefst 82% van mijn reaguurders heeft ook een gehoorbeschadiging na een enkeltje stiltecoupé. Wat ik me dan direct afvraag, is in welke trein die andere 18% in godsnaam zit. Hebben ze dat ding gekaapt? Betalen ze de anderen om hun muil te houden? Hebben ze waanbeelden en zien ze hun krakende Fiat Multipla aan voor een trein? Dat laatste kan ik wel begrijpen, want niemand geeft graag toe om in zo’n vreselijke unit te rijden.
Anyway, heb jij de gouden oplossing? Vertel het me. Mijn ochtendhumeur en gehoor zijn je eeuwig dankbaar.
