‘Voor mijn 10e hield ik me al bezig met vragen over de opwarming van de aarde. Ik herinner me dat ik bij mijn vader in auto zat en vroeg: “Die olie is toch een keer op?” Hij zei dat ik gelijk had, maar dat het nog wel even zou duren. Ook dat er vast oplossingen voor kwamen. Nu, ruim 30 jaar later, houd ik me hier bij Saxion zelf bezig met die oplossingen. Er liggen enorme uitdagingen, maar er kan hier ook veel, is mijn ervaring.’
Simon Hageman vond 5 jaar geleden bij Saxion een functie waarin hij als Bioprocestechnoloog zijn liefde voor onderwijs en onderzoek kon combineren. Vanuit het lectoraat Duurzame Energievoorziening zorgt hij dat de projectenportefeuille voor onderwijs en onderzoek goed gevuld blijft. Die projecten komen rechtstreeks voort uit vragen van het bedrijfsleven. Vooral uit Oost-Nederland. Ze draaien allemaal om het herwinnen van duurzame energie en duurzame grondstoffen.
Concreet is dat bijvoorbeeld het INTERREG project Mest op Maat. Simon: ‘Hier in Oost-Nederland hebben we te maken met een enorm mestoverschot. Intensieve veehouderij betekent dat je met meer mest zit dan je als boer over je land kunt uitrijden. Het overschot aan stikstof en fosfaat kun je transporteren naar Oost-Europa, maar dat brengt ook weer enorme kosten en milieubelasting met zich mee. Mest is eigenlijk heel waardevol. 90% ervan bestaat uit water, dat uiteindelijk schoon terug kan in ons oppervlaktewater. Boeren weten dat, maar hebben de expertise en mogelijkheden vaak niet om dat proces zelf uit te voeren. Dan heb je nog de nutriënten uit de mest. Die gaan terug naar de boer om op het land te gebruiken. Of ze worden afgezet in het buitenland. We werken tot over de grens, met Duitse partners, die weer verstand hebben van dit logistieke en juridische proces in Duitsland. Elk Bundesland heeft zijn eigen regels.
Mest is eigenlijk heel waardevol. 90% ervan bestaat uit water, dat uiteindelijk schoon terug kan in ons oppervlaktewater. Boeren weten dat, maar hebben de expertise en mogelijkheden vaak niet om dat proces zelf uit te voeren.
Met dit soort projecten kunnen binnen onze opleidingen en het lectoraat volop invulling geven aan onderwijs en onderzoek, gesteund door subsidies en het bedrijfsleven. Studenten van Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek, Chemische Technologie, Chemie en Werktuigbouwkunde gaan met de materie aan de slag. Van het leren valideren van hun meetmethoden tot het uitvoeren van hun metingen. Uiteindelijk moet daar ook goede verslaglegging uit komen. Het is mooi om studenten bij dat hele proces te kunnen begeleiden. Het bedrijfsleven profiteert volop van de samenwerking, net als onze opleidingen van de academie Life Science Engineering & Design.
Een ander voorbeeld is ons INTERREG Groen Goud-project. Droge biomassa, die bestaat uit houtachtige materialen, kun je verhitten zonder zuurstof. Dat heet pyrolyse. De rook die daarbij ontstaat, koel je vervolgens weer af. Daaruit ontstaan druppeltjes pyrolyse-bio-olie, waarvan je brandstof voor de industrie of biobased plastics kunt maken. Materiaal uit vlasplanten kunnen na een bewerkingsproces in dashboards van auto’s geperst worden. Dat onderzoeken we met ons project Grow to Build. Het is elke keer een avontuur om te ontdekken wat materialen allemaal kunnen opbrengen voor hergebruik.
Als ik in het land onze projecten presenteer, hoor ik van andere hogescholen dat hier bij Saxion zo veel kán. Die praktische insteek inspireert anderen.
Als ik in het land onze projecten presenteer, hoor ik van andere hogescholen dat hier bij Saxion zo veel kán. Die praktische insteek inspireert anderen. Als we in het lab een bepaalde testinstallatie nodig hebben, dan bouwen we die gewoon: een plateau, wielen er onder en vervolgens gewoon aan de slag. Dit is écht teamwork met mijn collega’s Willem Brus, Danny Jannink en Ivo Gebhart. Ik vind dat bijzonder, die no-nonsense aanpak. Saxion valt daarmee landelijk positief op.
Deze week zijn we gestart met het plakken van ‘voetjes op de vloer’, bewegwijzering die ons bewuster naar dat trappenhuis laat lopen. Het gaat er om dat je je realiseert hoeveel CO2 je bespaart als je de lift links naast liggen.
Met die praktische blik kijken we vanuit ons lectoraat ook naar de Saxion-gebouwen. Hoe kun je daar met concrete en snel te realiseren aanpassingen al meer aan duurzaamheid doen? Waarom nemen studenten automatisch de lift, terwijl het trappenhuis een paar meter verderop is? Deze week zijn we gestart met het plakken van ‘voetjes op de vloer’, bewegwijzering die ons bewuster naar dat trappenhuis laat lopen. Het gaat er om dat je je realiseert hoeveel CO2 je bespaart als je de lift links naast liggen. Die voetstappen zouden we graag op veel plekken in de gebouwen willen zien. Alles draait om bewustwording. Scholieren die staken voor klimaatbeleid, doen het ergens voor. Namelijk voor hun eigen toekomst. Zij vormen de nieuwe klimaatgeneratie en zij studeren straks ook bij Saxion.
