Met studenten van andere opleidingen samenwerken in een project: dat is tegenwoordig niet meer weg te denken uit het onderwijs. Dit groepje maakt het nóg mooier, want naast het feit dat ze multidisciplinair samenwerken, is deze groep ook nog eens multicultureel. Is dat lastig of juist waardevol? Daar vertellen we je graag meer over!
De studentengroep waar dit verhaal over gaat heeft elkaar leren kennen tijdens de minor Leren Innoveren. Hatice studeert Gezondheid en Technologie, Saman Podotherapie en Justin Facility Management. Een mooie mix dus. Maar zoals gezegd: er is meer! Hatice is een vrolijke dame van Turkse afkomst, Saman is in 2010 uit Iran naar Nederland gekomen en Justin is Nederlands. Een bont gezelschap dus! Hoe gaat dat nou, zo’n samenwerking?
Respect is het sleutelwoord
De studenten geven zelf direct al aan dat je in deze samenstelling merkt dat iedereen vanuit zijn eigen achtergrond een hele andere inbreng heeft. Justin: “Hoe we het doen? Rekening houden met hoe iemand is, respect hebben voor elkaars normen en waarden. Eigenlijk zijn dat zaken die altijd van toepassing zijn. Niet alleen omdat je van een andere opleiding of uit een andere cultuur afkomstig bent. Je past je aan elkaar aan.”
Hoe we het doen? Rekening houden met hoe iemand is, respect hebben voor elkaars normen en waarden.
De opdracht
Tijdens de minor werken deze studenten aan een opdracht van een échte opdrachtgever: Alifa in Enschede. Alifa biedt maatschappelijke versterking, activering en ondersteuning. Ze stimuleren mensen om grip te krijgen op hun eigen leven, om zelfstandig en in contact met anderen mee te doen in de samenleving. De focus ligt daarbij op preventief en integraal werken.
Op de muur van het kantoor waar de studenten aan het werk zijn, hangen de muren vol met allerlei schetsen, papieren met woorden erop. Een indrukwekkend gezicht. Waar ze zich tijdens hun opdracht bij Alifa mee bezig houden? Hatice vat het als volgt samen: “Doordat de tijd is veranderd en jongeren minder buiten zijn, is het voor jongerenwerkers een uitdaging om met jongeren in contact te komen en blijven. Digitalisering en de snelle opkomst van nieuwe technologieën zijn ook in dit vakgebied dus iets om rekening mee te houden.
Deze groep brengt uiteindelijk een (deel)advies uit en een volgende studentengroep gaat er dan weer mee verder. Een mooie coproductie dus!
Buiten de gebaande paden
Binnen deze minor werken studenten op een andere manier dan meestal gewend zijn. Niet volgens een vast stappenplan, maar proberen los te laten en vrij te denken. Iets wat in het begin best lastig is. Marco Strijks: “Het is eigenlijk helemaal niet gek dat studenten dit moeilijk vinden. Zo zijn ze immers jarenlang opgeleid, al sinds ze op de basisschool zaten. Maar die werkwijze past helemaal niet bij innovatie. Kijken naar de mogelijkheden en niet naar de onmogelijkheden die je in jezelf ziet, dat is waar het hier ook om gaat.”
Hatice: “Op de eerste dag hadden wij al een plan van aanpak van weet-ik-veel hoeveel pagina’s, maar dat was helemaal niet de bedoeling. Opeens moesten we tekenen enzo. Dat was echt lastig. We kwamen helemaal niet op ideeën en konden dus helemaal niets tekenen… Gelukkig kwam die creativiteit na even wennen wel naar boven!”
Ook Saman geeft aan dat hij moest omschakelen. “Het was de eerste twee weken echt wennen aan de nieuwe manier van werken. Maar dat loslaten was vanaf de derde week van ons project eigenlijk juist heel erg fijn. Gewoon op onderzoek uitgaan en zoveel mogelijk informatie inwinnen en dan pas verder gaan.
Samen staan ze sterk!
De mix van opleidingen zorgt er in de praktijk voor dat ze elkaar heel mooi aanvullen. Hatice probeert vanuit haar achtergrond in de gezondheidszorg heel erg om mensen goed te begrijpen. Inleven in een ander is iets wat er bij haar helemaal in zit, dat is haar tweede natuur. En vanuit de opleiding natuurlijk haar vakkennis op het gebied van Gezondheid en Technologie!
Saman heeft weer een hele andere inbreng. Hatice over één van de kwaliteiten van Saman: “De manier waarop hij omgaat met problemen, dat is echt mooi om te zien. Dat zit niet zozeer in zijn opleiding, maar meer in zijn karakter. Hij bewaart de rust als Justin en ik in paniek raken. En hij is ook nog eens heel gezellig!”
Justin is de externe harde schijf van de groep: hij heeft een heel boek vol geschreven, een soort dagboek, waarin hij alles noteert. Bij elk gesprek schrijft hij er lustig op los, wie weet of het nog eens van pas komt. “Deze aantekeningen vertaal ik dan weer naar een overzichtelijker documentje en daarmee heb ik het voor mezelf in mijn hoofd ook direct een beetje op een rij. Dat planmatige werken zit zeker ook in mijn opleiding.”
Je weet dat er verschillen zijn. Iedereen is verschillend en daarmee is iedereen weer gelijk!
Je weet dat er verschillen zijn en daarmee is iedereen gelijk
Marco Strijks van de minor Leren Innoveren vat de multiculti & multidisciplinaire samenwerking perfect samen: “Het mooie van de samenwerking binnen deze groep is dat het zo organisch gaat. Je weet dat er verschillen zijn – iedereen is verschillend - en daarmee is iedereen weer gelijk!”
Een blik in de toekomst
Als deze studenten straks klaar zijn met studeren, ligt de wereld aan hun voeten. Of ze al een idee hebben welke kant ze na hun afstuderen op willen? Hatice weet in ieder geval zeker dat ze iets met technologie wil gaan doen. Daar gaat haar hart echt sneller van kloppen. Maar ze wil ook met mensen blijven werken, dus de combinatie van die twee elementen moet wel terugkomen in haar droombaan.
Justin vindt het nog lastig en heeft nog tijd nodig om dit uit te vogelen. Best lastig, naast een fulltime studie, zo zegt hij zelf. “Sowieso spreekt innovatie me heel erg aan en wie weet nog wel een Master.”
Saman gaat waarschijnlijk voor een Master aan de universiteit, daarna wat werkervaring opdoen en dan compleet iets anders doen. Wat? Dat weet hij nog niet. “Gewoon loslaten en kijken wat de toekomst me brengt!”
