‘Saxion is een aantrekkelijke werkgever voor mensen uit het hele land: ik ben zelf het voorbeeld’

Het werk van Iris Goedhart en haar programmateam van zeven medewerkers doorkruist de hele Saxion-organisatie, vertelt ze. En eigenlijk draait alles om werk. “Ik houd me bezig met dat hele vraagstuk: waar werk je, met wie werk je, hoe doe je dat en hoe kunnen we samen beter gaan werken? Je kunt me dus plaatsen op het snijvlak van HRM, ICT en Facilitair. Ik heb een soort overbruggende functie tussen al die vakgebieden. Met ons team help ik Saxion te veranderen in deze nieuwe tijd, waarin we anders tegen werken zijn gaan aankijken. Eerst waren we bijna altijd op locatie, door corona moesten we vervolgens op afstand werken en nu onderzoeken we hoe we ons werk zo goed mogelijk in die tussenvorm in kunnen richten.”

Altijd in de publieke sector

Voor ze bij Saxion van start ging, werkte Iris als kwartiermaker of programmamanager bij andere hogescholen en universiteiten, maar ook bij gemeenten, provincies en de Kamer van Koophandel. “Altijd in de publieke sector, bij organisaties met veel stakeholders. Ik heb filosofie gestudeerd, maar neem ook een stuk HR-veranderkunde én die facilitaire blik mee. Als we anders willen gaan werken, draait het eerst om de vraag waarom we dat willen en vervolgens hoe we het vormgeven en wat we daarbij nodig hebben.”

Collega's met een maatschappelijke drive

Kortom: hoe zorgen we dat werken echt werkt? “Ja, het gaat erom dat mensen flexibel en wendbaar blijven, dat ze ’s ochtends opstaan met het idee dat ze er zin in hebben, de intrinsieke motivatie voelen om aan de slag te gaan. Bij Saxion kom ik veel collega’s tegen die daar bovendien een maatschappelijke drive bij hebben. Dat ze studenten willen helpen hun eerste stappen richting de arbeidsmarkt te zetten, of juist omdat ze mensen na een aantal jaren willen ondersteunen een verandering in hun leven en werk mogelijk te maken.”

Hybride werken

Nu onze kijk op werk, versneld door de coronatijd, sterk is veranderd, vraagt dat van organisaties om echt na te denken hoe zij dat werk anders willen organiseren, zegt Iris. “Iedereen heeft het nu over hybride werken. Ik ben niet altijd fan van dat woord, maar het zegt wel iets over het tijdsgewricht waarin we nu zitten. De vraag is nu: hoe komen we tot een tussenvorm? Een hogeschool is een ander soort organisatie dan een gemeente of een bank. Wij hebben hier onze studenten rondlopen. En naast onze medewerkers is er die hele regio, waarmee we samenwerken. We doen onderzoek, we staan intensief in contact met de buitenwereld. Maar we zijn óók nog een organisatie. En al omarmen we de vele voordelen van het thuiswerken, we willen ook samen zijn. Onze studenten horen hier veel op de vloer te zijn. Zij maken onze hogeschool tot een bruisende plek. We doen het tenslotte voor hen.”

Echt aansluiten op behoeften

In dat interessante krachtenveld, tussen al die taken, mogelijkheden en wensen, gidst Iris met haar programmateam de organisatie naar een nieuwe fase. “Het grappige is: we ontdekten dat Saxion in de voorhoede zit, met deze wens om het breed aan te pakken, maar vooral ook met de wil om te experimenteren met oplossingen waarvan we nog niet precies weten hoe ze uitpakken. We zijn niet alleen maar bezig met het organiseren van werkplekken, thuis en in onze gebouwen. We onderzoeken hoe we medewerkers op locatie een werkomgeving kunnen bieden, die écht aansluit op hun behoeften. Om te voorkomen dat ze bijvoorbeeld alleen naar locatie komen omdat het moet van een leidinggevende. We willen er juist voor zorgen dat ze het oprecht fijn vinden er weer te zijn. Dat het werk en het team de reden zijn dat ze bewust de keuze maken om op locatie te komen. Dus praten we ook veel met medewerkers: waar kun je elkaar ontmoeten? Welke afspraken heb je met je team gemaakt over hoe jullie samenwerken? En we leggen ook de koppeling met het management. Als je van mensen vraagt op dinsdag en donderdag naar kantoor te komen, vraag je soms ook dat ze zich weer in de spits storten, thuis van alles moeten regelen en ’s avonds afgepeigerd hun huis weer binnenstappen. Dat moet anders kunnen.”

Veel ruimte

Ze beschouwt het als een voordeel dat ze bij veel organisaties in de keuken kon kijken, zegt Iris. Hoe ervaart ze Saxion?  “Medewerkers krijgen hier veel ruimte om initiatief te nemen. Zelf kreeg ik ook het vertrouwen van mijn opdrachtgevers om met ons programmateam met dit vraagstuk aan de slag te gaan. We brengen onontgonnen terrein in kaart en we mogen met voorstellen komen die goed passen bij het type organisatie dat Saxion is. Er is hier zoveel mogelijk dat je soms zélf op de rem moet trappen, in plaats van dat Saxion jou in een kader probeert te zetten of afremt. Dat vind ik positief.”

Buiten gebaande paden denken

Zelf probeert ze de nieuwe kijk op werk een beetje voor te leven, vertelt Iris. Ook daarin denkt en werkt ze buiten de gebaande paden. “Saxion zit in Oost-Nederland, maar zelf woon ik in Alkmaar. Ik kan een deel van mijn werk op afstand doen, maar ben ook regelmatig een paar dagen in Deventer en Enschede te vinden. Dan plan ik een aantal afspraken, waarvoor het echt meerwaarde heeft om op locatie te zijn. Je wilt op de campus rondlopen. Dat geeft zoveel informele contactmomenten die nodig zijn. Voor je werk maar ook gewoon als mens. Soms moet je ook aanvoelen wanneer je er écht moet zijn. Daar hebben we het ook wel over binnen ons team.”

Maatschappelijk ontzettend relevant

Ze vertelt mensen in haar omgeving regelmatig over wat haar aanspreekt in het werken bij Saxion: “Het is fijn om binnen de context van zo’n grote hogeschool te mogen werken. Aan de andere kant krijg je ook dat vertrouwen en de ruimte om je eigen invulling aan je werk te geven. Dat zeg ik ook tegen jonge mensen, die een baan zoeken. Een hogeschool is bovendien een plek waar je een functie kunt vervullen die maatschappelijk ontzettend relevant is. Je zit zó dicht op de actualiteit. Ook merk ik dat mensen nog wel eens vergeten hoe internationaal een hogeschool als Saxion is. Je verwacht zoiets vooral van instellingen en bedrijven in Amsterdam of Rotterdam, maar ik ben er achter gekomen dat internationalisering sterk verankerd is in wat Saxion doet. Dat maakt ons een aantrekkelijke werkgever voor mensen uit het hele land. Ik ben er zelf inmiddels een voorbeeld van.”

Fotografie: Thomas Busschers