'Zien en gezien worden'

Alles heeft minstens twee kanten. Er is geen zwart of wit, wel veel grijs. Maar ik zeg liever: vooral veel kleur. In zoveel nuances, in zo veel schakeringen. Van donker naar licht, van ingetogen naar uitbundig, van vaag naar fel. En alles, alles daar tussenin. Misschien wel meer dan je met het blote oog kunt zien.

Als de zomer voorbij is, wordt het licht buiten anders. Heb je het al gemerkt? Septemberlicht wordt straks oktoberlicht. Het wordt… allemaal steeds zachter. Alsof alles meer diepte krijgt, alsof je alles beter… ziet.

Maar wat heb je nodig om te zien? Om écht te zien? Wie jij zelf bent, wat je kunt, wat je meeneemt, wat je betekent. En… nog een vraag: wat heb je nodig om vérder te kijken, om de ander te zien? Niet zwart-wit, maar met al die nuances. Geen labels, geen categorieën, geen hokjes. Wel… verlangens, geestdrift, talenten, kleur.

Ik kijk naar jou, terwijl het najaarslicht steeds zachter wordt. Maar voel jij je wel door mij gezien, of alleen bekeken? Zien wij elkaar? Je moet weten… Saxion bestaat niet zonder jou, niet zonder mij, niet zonder ons. Een hogeschool ben je niet alleen, die ben je samen.     

We zijn terug, vandaag, hier op de vloer. Met onze verlangens, met geestdrift, talenten en kleur. Een nieuw begin, het licht gaat aan, we komen op stoom, als vaandeldragers van het nieuwe jaar. Wij mogen er zijn, zij mogen er zijn, met waar ze dit jaar voor staan en waar ze dit jaar voor gaan.

Nieuwe namen, naast oude, vertrouwde gezichten. Maar let op, want naast de gebaande paden, gaan we nieuwe wegen wagen. Omdat het kan, maar vaak ook omdat het moet. Dus moeten we op weg. Geen ontkomen aan.

Er is een vlam die verder aangewakkerd wordt. Een vlam van: staan voor je idealen. Voor een sterk hbo. Voor geloven in jezelf en de ander. In wat je samen kunt doen. Soms is dat ook geven en nemen. Vallen en opstaan. De tegenwind waardoor de vlieger kan stijgen. Elkaar niet loslaten, want iedereen loopt mee. Maar iedereen néémt ook iets mee. Talent, dromen, de kwaliteiten die je bij elkaar ziet, maar waar je hopelijk ook zelf in durft te geloven. Want geloof me, wij zien jou. En het vuur dat van binnen brandt.

Als het najaarslicht zachter wordt, ga je alles scherper zien. Jezelf, de ander, en de wereld om je heen. Wie ben jij, wat is jouw plek? In die wereld, maar ook: bij Saxion? Wat neem jij mee? Wat maakt jou uniek?

Mooie vragen hè? Mooi om nog eens bij stil te staan.

Talent. Het zit in zoveel kleine dingen. Eigenlijk is het ongrijpbaar. Vaak gaat het niet om groots en meeslepend, om…die hele buitenkant. Het zit diep van binnen en soms duurt het ook even voordat je het zelf begrijpt, voordat je het voelt en vast kunt pakken. Het draait om dat ene moment, waarop je het ziet. En denkt: Ja, dit ben ik. Dit kan ik doen, dit kan ik maken, maar vooral: dit wil ik zijn. 

En dan begint het, eerst nog klein, onzichtbaar voor anderen. Maar je voelt: ja, dit kan wat worden. Je zet een eerste stap, een tweede. Een pennestreek op een leeg vel papier, een cursor op een wit scherm, het begint klein, maar het wordt groots. En nee, het gaat niet vanzelf. Helemaal niet. Dat is niet waar ‘talent’ over gaat.

Waar dan wèl over? Over een klein begin dat iets groots kan worden. Maar ook over: maar zien waar het schip strandt. Over jezelf en je ideeën steeds ter discussie durven stellen, over opnieuw beginnen, over de reis die je aflegt, over kansen zien. En vooral over: jezelf beter leren kennen.

Daar sta je zometeen. Genomineerd. Een afstudeerprijs, een ondernemersaward. Eigenlijk heb je samen al gewonnen, omdat je sámen iets hebt overwonnen. Het is gezien, het wordt beloond, maar het gaat zoveel verder dan dit ene moment. Het gaat over wie jij bent, en ook over alles dat je nog kunt worden. Wij hebben dat al lang gezien.

Er zijn drie woorden, die iets verschillends kunnen betekenen. Het gaat er maar nét om, hóe je ze uitspreekt. Ik ga ze met je delen. Die woorden luiden: Zie - Je - Wel. Vaak worden ze gebruikt om de ander te overtuigen van je eigen gelijk. Ik spreek ze nogmaals uit: Zie je wel! Zie je wel dat wij het nooit eens zullen worden! Zie je wel dat mijn mening zwaarder weegt dan de jouwe! Zie je wel, dat ik gelijk heb!

Drie woorden, die afstand kunnen scheppen. Maar ook: drie woorden om nabijheid mee te zoeken. Als je ze maar anders uitspreekt. Met een vraagteken bijvoorbeeld. Zie je wel wie jij bént? Zie je wel wat jij kunt betekenen? Zie je wel dat ik het ook allemaal niet zo zeker weet? Zie je wel dat we elkaar kunnen helpen? Zie je wel wat ons bindt?

Als de zomer voorbij is, wordt het licht buiten anders. Het wordt zachter. Misschien wel net als onze taal. Taal kan bruggen bouwen. Taal kan ruimte bieden. Taal kan zacht en eerlijk tegelijk zijn. Wat ons in oude inzichten is aangereikt, vindt zijn weg in nieuwe verhalen. Verhalen die wachten tot wij ze samen schrijven. Een pennestreek op een leeg vel papier, een cursor op een wit scherm, maar ook een goed gesprek tussen jou en mij…. om te zien hoe taal onze grootste gemeenschappelijke vriend kan zijn.

Wat valt er eigenlijk nog veel te ontdekken. Over jezelf, over de ander, maar ook over de wereld om je heen. En ook al zie je alles steeds scherper, vaak genoeg moet je een stap zetten in het onbekende. Op een weg die zich pas uitstrekt als jij begint te lopen.

En laten we eerlijk zijn: geldt dat niet voor alles? Een nieuwe studie of een nieuw studiejaar beginnen, onderzoek doen, starten met ondernemen. Een pennestreek op een leeg vel papier.

Als je jezelf leert kennen, als je dat ene unieke talent ontdekt om je droom te vinden, ja dan ligt alles voor je open. Dan is alles nog mogelijk. Zelfs als het even tegenzit, als je het niet meer weet. Dan zijn er zoveel anderen, die -net als jij- uniek zijn. Die durven dromen. Vanuit de luwte, vanuit de coulissen, of… in de voorhoede, als vaandeldragers van het nieuwe jaar.

Weet je wat we gemeen hebben? We hebben elkaar nodig. Er is geen zwart of wit, er zijn geen labels en hokjes. Saxion bestaat niet zonder jou, niet zonder mij, niet zonder ons. En zeker niet zonder onze toekomstige studenten. We hebben een gloednieuwe video voor ze klaarstaan, als start van onze wervingscampagne. 

Kijk mee. En ik hoop dat je het gaat zien, gaat voelen, dat je elkáár ziet. Een hogeschool ben je niet alleen, die ben je samen. En neem nog één ding van mij aan: uniek… dat word je samen.   

Tekst: Anne Hurenkamp