Reshmie wint brons op het WK taekwondo
Reshmie Oogink, studente aan de Saxion Topsport Academy, pakte een historische bronzen medaille op het wereldkampioenschap taekwondo in de klasse tot 73 kilogram. Een knappe prestatie, zeker omdat ze begin dit jaar nog werd geopereerd aan haar kruisband.
"Een bijzonder toernooi, waar ik sterke partijen speelde die ik vrij ruim won. Ik heb genoten van mijn terugkeer in de sport”, vertelt Oogink over haar prestatie. Het WK was haar eerste wedstrijd van het jaar, zes maanden lang kwam ze niet in actie door een blessure aan haar kruisband. “Na mijn operatie heb ik drie maanden lang gerevalideerd in Almelo. Daar heb ik elke dag onder begeleiding getraind om zo snel mogelijk weer fit te worden.”
Daarnaast vond ze dankzij een vriendin, die een paar keer uitkwam op de paralympische spelen de perfecte afleiding: rolstoelbasketbal. “’Nu kan je mooi met ons meedoen’, zei ze na mijn operatie. Het lijkt misschien een rare keuze, maar ik mocht destijds mijn knie niet belasten. Door de rolstoel was dit geen probleem en dus heb ik drie maanden lang elke woensdag gebasketbald.”
Reshmie wint brons
"Een blessure komt nooit goed uit, maar Oogink’s doel om voor het WK fit te worden is ruimschoots behaald, de laatste keer dat een vrouw namens Nederland een medaille won op het WK was in 1999. Hoe heeft ze deze historische prestatie kunnen neerzetten? “Presteren doe je nooit alleen. Op de mat moet ik het natuurlijk zelf doen, maar er zijn zoveel mensen betrokken bij jou als sporter. Ik heb een heel team achter me staan en ben dan ook enorm dankbaar voor iedereen die in mij gelooft. Toen ik de halve finale behaalde, had ik echt zoiets van ‘wauw, na alles wat er de afgelopen tijd gebeurd is, heb ik hier een medaille weten te halen’. Dit gevoel zal nog lang bij mij blijven.”
Ik heb geen idee hoe het is om een normale student te zijn
"Waar andere studenten colleges volgen en regelmatig feestjes afgaan, is taekwondoka Oogink aan hard aan het trainen en komt ze amper op Saxion. “Momenteel train ik in België en volg ik mijn studie op afstand. Dat is wel lastig, dus is het fijn als docenten begrip hebben voor waar je mee bezig bent. Ook mis ik waarschijnlijk wel een aantal dingen, maar ik heb geen idee hoe het voelt om een normale student te zijn. Misschien kan ik wel een keertje meelopen in het traditionele studentenleven, haha. Maar ik krijg zoveel terug voor de dingen die ik moet laten. De sport verrijkt mijn leven echt. Anders had ik nu waarschijnlijk saai achter een bureau gezeten met een bak koffie, werkend voor een baas. Dat is toch een stuk minder spannend.”