Gastspreker deelt ervaring over gevangenschap
Als student aan de academie Mens & Maatschappij heb je de mogelijkheid om later in een gevangenis te werken. Maar hoe is het om zelf in de gevangenis te zitten? Bij een gastlezing vertelt een ex-gedetineerde onlangs zijn verhaal. “Ik werd zo boos dat ik die gasten neerschoot met een pistool.”
Allereerst zijn de studenten natuurlijk benieuwd hoe de gastspreker, die graag anoniem wil blijven, in de gevangenis terecht is gekomen. “Ironisch genoeg heb ik op Curaçao de politieacademie gedaan,” vertelt hij. “Door mijn eigen gedrag heb ik het er niet lang volgehouden. Ik vond wat er buiten gebeurde veel interessanter dan de klas. Omdat ik wel met geld moest thuiskomen, ben ik met een paar vrienden begonnen met het smokkelen van drugs van Curaçao naar Nederland.”
Handelen in cocaïne
“Uiteindelijk ben ik naar Nederland gekomen om daar een hbo-opleiding te volgen in maatschappelijk werk. Dat ging goed tot ik in contact kwam met een groep jongeren die zich bezig hield met de handel in cocaïne. Ik zag dat het veel makkelijker kon, dus heb ik mijn contacten op Curaçao aangeschreven. In die tijd heb ik heel veel geld verdiend. Zoveel geld, dat mijn vrienden jaloers werden en een poging deden me te bestelen. Alleen was ik toen zelf niet thuis, maar mijn vriendin wel. Ze hebben haar zo erg mishandeld dat ze een miskraam kreeg. Toen ben ik zo boos geworden dat ik die gasten heb neergeschoten met een pistool die ik op mijn vijftiende gekocht had.”
“Wat vinden jullie daar nou van?”, vraagt de gastspreker aan het publiek. De reacties: dom, maar begrijpelijk. “Dat vond de rechter dus ook. Hij vond het een zielig verhaal, maar zijn vraag was waarom ik in de eerste plaats een wapen in mijn bezit had. Ik kreeg acht jaar cel voor drugshandel, illegaal wapenbezit en poging tot moord.”
Leven in de gevangenis
Hoe is het leven in de gevangenis? “Alles wordt er voor je bepaald. Men bepaalt wanneer je werkt, wanneer je sport, wanneer je eet. Tussendoor mag je één keer een uurtje luchten. Om vijf uur gaat de deur van je cel dicht en is je dag voorbij. Als je het kon betalen, was er wel de mogelijkheid om een tv of een ijskast in je cel te krijgen. Veel mensen belden de hele dag naar huis, maar hoe meer je van buiten hoort, hoe meer je je opfokt. Zelf probeerde ik me zo rustig mogelijk te houden.”
“In gevangenissen in Curaçao was het veel zwaarder dan in Nederland”, vertelt de gastspreker. “Er werd veel gevochten. Je moest daar gelijk laten zien dat ze niet met je moeten spotten, anders word je op je eerste avond al in elkaar geslagen. Voor bijvoorbeeld verkrachters had men al helemaal geen respect: die kregen een pot pindakaas tegen hun hoofd gesmeten.”
Respect
Een van de aanwezigen wil graag weten hoe je als hulpverlener respect kunt krijgen van de gevangenen. “Respect betekent letterlijk ‘terugkijken’”, zegt de gastspreker. “Als hulpverlener moet je elke cliënt blanco benaderen om erachter te komen wat hij of zij nodig heeft. De manier waarop jij met gevangenen omgaat koppelen ze terug aan jou. Als je hen behandelt zoals je zelf behandeld wilt worden, geven ze daar respect voor.”