Topsporter Daan: ‘De liefde voor snelheid zat er bij mij al vroeg in’

Enkele dagen na het binnenhalen van de titel komt het besef dat hij de beste van het land is langzaam binnen bij Daan. “In 2014 heeft RTV Oost een stukje over mij gemaakt. Daarin werd naar mijn doelen gevraagd. Ik deed toen aan wielrennen en gaf aan dat ik Nederlands kampioen wilde worden. Nu ben ik het gewoon, op de cross duathlon. En dan te bedenken dat het pas mijn tweede NK was! Wat wel ontzettend jammer is, is dat mijn vader dit niet mee heeft mogen maken. Hij is anderhalve maand geleden overleden na een lang ziekbed. Dat ik zo kort daarna de titel pak, komt wel even binnen. Ik weet dat hij ontzettend trots zou zijn geweest. Het roodwitblauw om mijn schouders, dat is iets waar ik heel lang naar heb uitgekeken.”

Cross duathlon is wel iets anders dan wielrennen. Kan je uitleggen wat de sport inhoudt?

“Duathlon is een combinatiesport. Het bestaat uit een stuk hardlopen, fietsen en dan weer hardlopen. Veel wedstrijden zijn op de weg, maar de cross duathlon is offroad. Tijdens het NK moest ik eerst 8 kilometer hardlopen door het bos, daarna 22 kilometer mountainbiken en daarna nog eens 2,5 kilometer rennen.” 

Hoe ben je bij deze sport terechtgekomen?

“Ik heb vijftien jaar aan wielrennen gedaan op best een hoog niveau. Op een bepaald moment kreeg ik een knieblessure. Om mijn knie sterker te maken werd mij geadviseerd te gaan hardlopen. Ik ontdekte dat ik daar veel plezier aan had en ging het steeds vaker doen. Er werd gevraagd of duathlon niet iets voor mij was. Zo ben ik hier ingerold. De run-bike-run in Borne vorig jaar was mijn eerste wedstrijd. Daar werd ik tweede. Ik liet onder meer de Nederlands kampioen achter me. Ik oktober heb ik meegedaan aan het NK op de weg en daar eindigde ik als vierde. Daarna heb ik de keuze gemaakt om me voortaan te richten op de duathlon in plaats van het wielrennen. Daar heb ik geen moment spijt van gehad.”

Veel jongens kiezen op jonge leeftijd voor voetbal, jij zat al op jonge leeftijd op de fiets. Hoe is dat zo gekomen?

“De liefde voor snelheid zat er al vroeg in. Toen ik net kon traplopen wilde ik mijn ouders al inhalen via de binnenkant van de trap. Later, toen ik naar de basisschool ging, ging ik altijd met de fiets. Onderweg kwam ik een aantal verkeerslichten tegen. Het gaf mij een kick om zo snel mogelijk naar het volgende verkeerslicht te fietsen en mensen in te halen. Omdat ik daar zo’n plezier in had, ben ik gaan wielrennen.”

Train je veel?

“Dat is afhankelijk van mijn programma. De komende weken staan er belangrijke wedstrijden op het programma, daarom train ik nu maar 13 tot 15 uur. Hiervoor had ik trainingsweken van 20 tot 25 uur. Daar komen nog krachttraining, verzorging, stabiliteitsoefeningen en onderhoud van het materiaal bij. Dat zijn geen trainingsuren, maar dan ben ik wel met mijn sport bezig.”

Hoe combineer je dat met je studie?

“Ik heb een topsportstatus. In overleg met mijn slb’er werk ik een aangepast programma af om de belasting tussen school, sport en privé in balans te houden. Soms is dat lastig. Na een lange trainingsdag zit ik er niet altijd op te wachten om in de boeken te duiken. Maar als ik mijn studie wil halen, moet dat toch.” 

Heb je nog tips voor andere studenten die ver willen komen in hun sport?

“Blijf in jezelf geloven. Ook wanneer het minder gaat. Blijf bij de basis en onthoud waarom je de sport leuk vindt. Succes moet niet de drijfveer zijn.”

Hoe ziet jouw toekomst eruit na het binnenhalen van de nationale titel?

“Ik mag sowieso naar het EK. Dat wordt in oktober op Ibiza gehouden. Verder staan er de komende tijd een paar internationale wedstrijden op het programma en eind mei is er het NK lange afstand in Almere. Dat is op de weg. Of de titel daar ook mijn doel is? Stiekem wel. Ik moet me op de lange afstanden nog verder ontwikkelen, maar op lange termijn zou een titel daar heel gaaf zijn.”