Bijzondere bijbaan: docent werkt vrijwillig bij de politie
Een student met een bijbaan? Daar is weinig bijzonders aan. Maar een docent die naast het werk op Saxion ergens anders een centje bijverdiend? Dat hoor je een stuk minder vaak. Suzan Bouwhuis (29) is onderzoeksdocente aan de opleiding Commerciële Economie. Daarnaast gaat ze in uniform over straat als agente bij de vrijwillige politie.
De vrijwillige politie, wat moeten we ons daarbij voorstellen?
“We ondersteunen de agenten in vaste dienst in hun politietaken. We surveilleren bijvoorbeeld op koopavonden en bij evenementen, maar we helpen ook bij alcoholcontroles. Soms worden we zelfs ingezet om een plaats delict te bewaken, om zo te voorkomen dat er sporen uit worden gewist. Ik werk inmiddels vijf jaar bij de vrijwillige politie, dat doe ik naast mijn werk op Saxion. Gemiddeld werk ik zo’n vier uur per week als agente. Het is een heel andere cultuur dan wat ik op Saxion gewend ben, maar ik vind het hartstikke leuk om te doen. Het is echt een aanrader.”
Wilde je vroeger altijd al bij de politie?
“Ja, dat was echt mijn droom! Ik had oogkleppen op, het enige wat ik wilde was bij de politie. Nu ben ik echter blij dat ik op Saxion werk. Fulltime bij de politie was denk ik niets voor mij geweest. Daar ben ik te zachtaardig voor en te weinig competitief ingesteld.”
Ik leer onder meer hoe ik een wapenstok gebruik
Via de vrijwillige politie kom je nu toch nog in aanraking met het politiewerk. Hoe ben je hier ingerold?
“Via een bekende kwam ik in aanraking met de reservepolitie. Hij vertelde dat ze daar mensen nodig hadden. ‘De eisen zijn een stuk lager, dus daar kom je zo bij’, zei hij. Ik heb me toen aangemeld en werd uitgenodigd om een opleiding te volgen. Anderhalf jaar moest ik twee avonden in de week naar de politieacademie. De opleiding duurde vlak voordat ik begon nog drie jaar. Achteraf had ik dat liever ook gehad, aangezien je dan toch met meer bagage aan je werk begint. Wel leg ik ieder jaar trainingen en testen af. Eén op juridisch gebied, maar daarnaast ook een fysieke test en een test aanhouding en zelfverdediging. Daar leer je onder meer hoe je de wapenstok gebruikt.”
Het is wel bijzonder, een docente met een bijbaan. Is het nodig?
“Haha, nee hoor. Het werk als politievrijwilliger verdient niet veel. Ik zie het ook niet echt als een bijbaan. Ik vind dit werk vooral heel leuk om te doen. Na een dag lesgeven heb ik soms behoefte aan iets meer actie, dat vind ik bij de politie. Het geeft afwisseling. Bovendien leer ik er ontzettend veel, omdat je heel veel met mensen te maken hebt. Daarnaast vind ik het psychologische aspect interessant. Mensen reageren ineens heel anders op je, zodra je in uniform bent. Wanneer je in een winkelstraat loopt kijkt iedereen naar je, dat is heel gek. Natuurlijk zijn er ook mindere kanten. Dat je bijvoorbeeld voor ‘kutwout’ wordt uitgescholden omdat je een uniform draagt. Gelukkig kan ik dat soort opmerkingen makkelijk van me af laten glijden. Dat gaat het ene oor in en het andere uit.”
Ik kan me wel voorstellen dat je soms in gevaarlijke situaties terechtkomt.
“Dat heb je zelf in de hand. Laatst was ik op het bureau in Almelo toen er ineens een melding binnenkwam dat er bij een huis negen gewapende mannen voor de deur stonden. Er werd gevraagd of ik mee wilde gaan, maar ik heb ‘nee’ gezegd. Daar is dan alle begrip voor. Je moet goed op jezelf passen, ook omdat ik als vrijwilliger geen wapen draag. Wel moest ik een keer naar een steekpartij. Toen we daar aankwamen had het slachtoffer het mes nog rechtop in zijn borstkast staan. Zolang de ambulance er nog niet is, moet je dan eerste hulp verlenen. Dat is een van de hefstigste situaties die ik bij de politie heb meegemaakt, maar ook dat kan ik redelijk goed loslaten. Ik heb er geen trauma’s aan overgehouden.”
Het zorgt er wel voor dat je altijd een spannend verhaal te vertellen hebt aan de koffietafel…
“Ik hoor van collega’s op Saxion ook geregeld dat ze het stoer vinden dat ik dit doe. Ze zijn vaak geïnteresseerd in wat ik meemaak. Ook de studenten vinden het leuk. Als ik me in een nieuwe klas voorstel, vertel ik ook altijd dat ik bij de politie werk. Voor je het weet gaat het dan weer twintig minuten over het politiewerk. Het maakt indruk op de studenten. Dat hoor ik ook altijd van collega’s. Als zij bij studenten over mevrouw Bouwhuis beginnen, zeggen de studenten allemaal: ‘Oh, ja. De politieagente!’.”