Studenten Xem, Famke en Imke over eerste jaar Chemie: ‘Het is een kleine opleiding en daardoor is iedereen heel hecht’

Foto: Xem Reurink (l.) en Imke Wesselink (r.). 

Waarom kozen Xem, Famke en Imke voor Chemie? 

Als we bij elkaar zitten, is de eerste vraag aan Xem, Famke en Imke waarom ze voor de opleiding Chemie gekozen hebben. Voor Xem had dat te maken met de aanleg voor het vak, zo merkte hij al op de havo. Toch startte hij eerst met een opleiding Bouwkunde, in Zwolle, maar die voldeed niet helemaal aan zijn verwachtingen: “De nadruk lag daar te veel op natuurkunde, terwijl mijn voorkeur echt uitgaat naar scheikunde. Een vriend studeerde al bij Saxion en zei: ‘Kom hier kijken. Het is een hele leuke hogeschool.’ Daarom heb ik die switch naar Chemie gemaakt. En daar ben ik blij mee, want de opleiding sluit veel meer aan bij mijn interessee én waar ik goed in ben.”  

Ook Famke was op de middelbare school al geïnteresseerd in het vakgebied, vertelt ze. Zo was scheikunde haar “beste en leukste vak”. Bij haar keuze voor Chemie keek ze ook al vooruit, naar het werkveld waar ze later in terecht zou komen: “Ik hou van afwisseling. Je bent niet snel uitgeleerd in dit vak en in bedrijven kun je alle kanten op. Soms kun je, vanuit je stage, al ergens gaan werken. Maar je hebt ook de keus om verder te studeren en juist een master te doen.” Famke keek bij haar keuze voor Chemie naar wie zelf is en welke opleiding het beste bij haar zou passen: “Ik ben heel precies. Dat is soms een lastige eigenschap, die niet overal goed werkt, maar bij scheikunde is het juist een enorm voordeel.” 

Imke stapte tijdens het vwo over naar de havo en bleek daar uit te blinken in scheikunde. “Op het vwo was het niet mijn beste vak, maar op de havo ging het heel goed en begon ik het daardoor natuurlijk heel leuk te vinden. Daarna koos ik eerst voor HBO-ICT. Iets totaal anders, maar daar miste ik wiskunde en scheikunde én die aansluiting op de praktijk. Terwijl ik die juist heel leuk vind. Al vanaf mijn eindexamenperiode had ik een bijbaan bij Friesland Campina, in een laboratorium. Daar ontstond mijn interesse voor het vak en zo kwam ik toch bij Chemie terecht.” 

De opleiding Chemie is flink veranderd. De praktijk en het ‘werken op thema's’ staan centraal. Dat zorgt voor meer aansluiting op het beroepenveld. Studenten kunnen de theorie direct in de praktijk ervaren. Hoe bevalt dat tot nu toe?

Afwisselend, vinden ze het alledrie. Famke illustreert het direct met een voorbeeld: “In het begin van de week heb je bijvoorbeeld colleges over een onderwerp als fluorescentie. Dan wordt alles uitgetekend. Een paar dagen later sta je op het lab en houd je je mengelse onder een lamp. Dan zíe je dat ‘ie ook écht fluoresceert!” 

Het vorige thema ging over medicijnen. Hoe ziet zo'n thema er dan concreet uit? 

Bij de start van het thema krijgen de studenten een bepaald medicijn toegewezen, legt Xem uit: “Daar maak je dan een literatuurdocument van. Bijvoorbeeld over fentanyl, steroïden. Je zoekt uit hoe deze middelen worden gemaakt en toegepast. En hoe ze werken in het lichaam. Je focust dan echt op het medicijn en bekijkt het heel breed: vanuit de context van de geschiedenis, de actualiteit en de toekomst.” De maatschappelijke impact van medicijnen speelt dus een belangrijke rol in de lessen tijdens deze thema-periode, licht Famke toe: “Je moet je voorstellen dat we een soort kennisscript van zo'n medicijn maken. Daarbij kijken we ook naar de gevaren van het medicijn. Chemie is daarbij écht je basis: hoe werkt alles? Wat is bijvoorbeeld de werking van de moleculen.” 

Met welke thema's houden de studenten zich tijdens het eerste jaar bezig? 

“Een studiejaar heeft vier kwartielen,” legt Imke uit. “Maar binnen die vier kwartielen hebben wij zes thema's: Grond/Lucht/Water, Medicijnen, QCQA, Energie en Reacties, Voeding en tot slot Forensische Technieken. Ook is er binnen het thema veel ruimte voor praktijklessen. Aan het eind van die periode heb je dan tijd om alles uit te werken, maar meestal houd je dat al wel bij. Als je dat doet, heb je aan het meer tijd om vragen te stellen.” Xem ziet dat de nadruk meer op huiswerk ligt dan op het maken van toetsen: “Per thema heb je meer ‘huiswerkverplichting’. Daar krijg je een cijfer voor. Dat is handig, want zo weet je ook direct hoe je er voor staat.”  

Is het wennen, zo'n andere aanpak? En hoe bevalt het Imke, Famke en Xem?

De hoeveelheid huiswerk was voor Imke in het begin even wennen, concludeert ze: “Vooral wanneer de deadlines van de vakken er allemaal tegelijk aankomen. Maar die hoeveel huiswerk kan ook wel verschillen per thema. Soms is het veel rustiger, dan de voorgaande periode.” Ook Famke zag dat er de eerste periode aardig wat op haar afkwam, maar ze benadrukt dat het zich na die start omkeert: “Door die hoeveelheid stoppen sommige studenten. Maar hoe langer je er mee doorgaat, hoe makkelijker het wordt. Je komt er al snel achter hoe goed je met je vragen bij docenten terecht kunt. Er was iets waar ik écht niet uitkwam. Toen heeft een docent speciaal voor mij het stof van een bepaald boek afgeblazen, een boek dat ze al tien jaar niet meer gebruikt had. Puur om mij verder te helpen.” Die onderlinge hulp herkent Xem ook. Niet alleen van docenten, maar ook van medestudenten. Volgens hem is dat ook de kracht van de opleiding: “Het is een kleine opleiding en daardoor is iedereen heel hecht. Je kent alle docenten en medestudenten.” 

Nog even terug: hoe verliep het studiekeuzeproces voor Xem, Imke en Famke? 

Voor Xem kwam de gouden tip dus van een kennis. Hij gíng er gewoon voor: “Ik heb geen open dagen meer bezocht, of meegedaan aan het proefstuderen. Ik ben gewoon gestart bij Chemie. Dit jaar heb ik vooral zelf heel veel geholpen tijdens de open dagen bij Saxion!” Omdat Imke vorig jaar mei stopte met haar eerste studie, kon ze de open dagen niet meer bezoeken. Wel was het nog mogelijk deel te nemen aan de Meet & Greet. En dat hielp: “Het gaf me ook echt wel inzicht of ik de studie wilde volgen. De sessie was best inhoudelijk en ging goed in op het hele lesprogramma.” Voor Famke was de Meet & Greet ook een belangrijk, doorslaggevend moment, concludeert ze. Vooral door de uitleg over de vakken en over de manier van toetsen. “Ik leerde dat je studiepunten krijgt voor de huiswerkverplichting en voor de verslagen. Dat vind ik veel fijner werken dan het doen van een toets. Zo'n toets is een momentopname. Daar staat veel meer druk op. Nu kan ik me gewoon goed voorbereiden en doen wat ik moet doen.” Imke twijfelde nog over welke hogeschool ze wilde kiezen. De thema's en de manier van studeren zorgden ervoor dat ze voor Saxion koos. 

Hebben Xem, Famke en Imke nog een advies voor iemand die twijfelt of de opleiding Chemie wel bij hem, haar of hen past? 

Xem: “Je moet zeker gemotiveerd zijn en het helpt wel als je aanleg hebt voor scheikunde. Als je het vak meeneemt vanaf de havo, sluit het goed aan op de stof die je in het eerste jaar krijgt.” Famke benadrukt dat ze ook klasgenoten met een vwo-achtergrond heeft: “Die hadden in het eerste thema wat meer herhaling. Maar daarna was de stof ook voor hen helemaal nieuw.” Imke wil studiekiezers ook nog iets meegeven: “Helpt als je er écht van houdt de dingen zelf uit te zoeken. Zo bereid je je elke week voor om op het lab te mogen staan. Dan moet je zelf onderzoeken hoe je het aan gaat pakken.” Nieuwsgierigheid is volgens Famke ook een waardevolle eigenschap. Net als het durven vragen van hulp en het talent om goed samen te kunnen werken: “Je moet echt zelf aan de slag gaan en dan ook het initiatief kunnen nemen om naar iemand toe te stappen, als je er zelf niet uitkomt.” Xem beaamt dat. Het gaat, kortom, niet alleen over Chemie, maar ook over de ‘chemie van samenwerken’. “Dit kwam ook aan bod tijdens onze thuisgroeplessen, die we met onze studieloopbaanbegeleider hadden. Het helpt echt om het samen te doen.”  

Tot slot: wat maakt Chemie voor jullie de leukste opleiding van Saxion? 

Xem: “Toch echt wel dat je zoveel in groepen werkt én dat je direct al van alles in de praktijk doet.” Voor Famke is het ook de ruimte die je krijgt om fouten te mogen maken: “Bij Chemie ben je aan het proberen. Je analyseert daarbij de dingen die misgaan, om de proef opnieuw te kunnen doen. Het hoeft dus niet in één keer foutloos, als je maar kunt verklaren wat je gedachtegang was. Het gaat vaak meer om het proces, dan om het directe resultaat.” En over dat resultaat gesproken, Imke herinnert zich dat je in het begin van de opleiding de neiging hebt om je juist op die resultaten te focussen. Omdat je nog niet weet hoe alles werkt. “Maar nu komt het wel eens voor dat ik geen opbrengst heb. Dan kom ik erachter dat ik méér bezig ben met het uitzoeken waarom iets niet werkt. En dat is waar je juist op beoordeeld wordt. Ja, de nadruk ligt altijd op jouw inzet."