Misschien kennen jullie me nog van mijn eerdere blogs, waar ik jullie elke twee weken op de hoogte hield van mijn belevenissen als stagiaire bij een Public Relations bureau in wereldstad New York. Nu is het tijd voor mijn volgende avontuur: ik ga een halfjaar lang lessen volgen bij Universitat Jaume I in Spanje!
Als je dan toch een halfjaar in Spanje gaat studeren, kun je er net zo goed een mooie vakantie aan vastplakken. Met die gedachte stapte ik in het vliegtuig naar Málaga. Ik had een extreem goedkope vlucht weten te scoren (€8,99 + bagagekosten!), maar het addertje onder het gras was dat deze vlucht op een onmenselijk late tijd aankwam. En dus kon ik midden in de nacht, mijn veel te zware koffers meezeulend, op zoek naar mijn hostel. Gelukkig laat Google Maps me nooit in de steek en had ik het hostel snel gevonden.
Málaga: tropische stranden en gratis Sangria
Voor mij was dit natuurlijk niet de eerste keer dat ik alleen zou reizen, maar het was wél de eerste keer dat ik als solo-reiziger in een hostel zou verblijven. Ik wist van tevoren niet goed wat ik kon verwachten, maar het viel me mee: de badkamers waren relatief schoon en de mensen achter de receptie waren super vriendelijk en behulpzaam. Ik deelde de kamer met drie Duitse meisjes. Zodra ik aankwam, ben ik mijn bed ingedoken.
Tijd om de stad te verkennen. Prachtige stranden, bijzondere uitzichten en een bruisend nachtleven – Málaga heeft het allemaal. Die eerste ochtend heb ik gelijk de belangrijkste attracties van Málaga bezocht: de Alcazaba (de lange muren die vroeger dienden ter bescherming van de stad), de overblijfselen van het oude Romaanse theater en de indrukwekkende kathedraal in het midden van de stad. ’s Middags was het te warm om iets anders te doen dan op het strand liggen. Door het helderblauwe water van Málaga krijg je bijna de indruk dat je je op een tropisch eiland bevindt. Elke vijf minuten liep er een verkoper langs met een grote koeltas, die onafgebroken riep “Cerveza (bier), Coca-Cola, Fanta”.
Met een grote groep gingen we de leukste bars en clubs van de stad af en ontmoette ik mensen uit Zwitserland, Australië, Engeland en Ierland. Ik verbaasde me erover hoeveel andere solo-reizigers er waren.
Onder het genot van de gratis Sangria die het hostel aanbood zat ik met een paar anderen onze plannen voor de avond te bespreken, toen er een meisje bij ons kwam zitten. Ze vroeg of we zin hadden om mee te doen aan de kroegentocht die die avond zou worden georganiseerd voor mensen van dit hostel en enkele hostels uit de buurt. Een leuke manier om zowel de stad als de andere reizigers te leren kennen! Met een grote groep gingen we de leukste bars en clubs van de stad af en ontmoette ik mensen uit Zwitserland, Australië, Engeland en Ierland. Ik verbaasde me erover hoeveel andere solo-reizigers er waren.
De volgende dag was het, na een bezoek aan het Castillo de Gibralfaro om het uitzicht over de stad de bewonderen, alweer tijd om mijn koffers te pakken. Op naar de volgende stop: het een stukje Noorderlijker gelegen Granada. Zoals altijd vertrouwde ik op Google Maps bij de beslissing voor de snelste en makkelijkste manier om bij mijn nieuwe bestemming te komen. Of dat een handige keuze was, weet ik niet: ik moest in totaal overstappen op drie verschillende bussen en dit keer mocht ik mijn twintig kilo wegende koffer maar liefst vijftien minuten lang meeslepen over straat. Toen ik eindelijk was aangekomen bij het station vanwaar de bus me naar Granada zou brengen, kreeg ik het voor elkaar om drie keer bij de verkeerde receptie te staan. Maar uiteindelijk heb ik ook deze uitdaging met succes volbracht en stapte ik met een vers uitgeprint ticket in de bus naar Granada. De busrit duurde twee uur en mijn plek bij het raam bood een mooi zicht op het heuvellachtige landschap van Zuid-Spanje.
Granada: Arabische straatjes en gepassioneerde flamenco
Granada staat met name bekend om het Alhambre, een kasteel dat is overgebleven uit de Moorse tijd. Met een ticket kun je zowel het Nasrim paleis bezichtigen als de tuinen, de verdedigingsmuren en een museum met attributen en religieuze portretten. Naast het Alhambre zijn er in Granada meerdere unieke wijkjes te bezoeken en kun je oude Arabische badhuizen bekijken. Ik was vooral gecharmeerd van de Alcaicería: een aantal smalle straatjes waar vroeger een Arabische markt was geweest. Dit is terug te zien in de geuren, de kleuren, de muziek, de kleden en beeldjes in de kleine souvenirsshops. Een verkoper in één van de winkeltjes vroeg waar ik vandaan kwam. Ik antwoordde dat ik Nederlands was, waarop hij opgewekt zei: “Kijken, kijken, niet kopen.”
Één van mijn favoriete dingen aan Málaga en Granada was, heel cliché, het eten – de paella is nergens beter dan in Andalusia. Vooral in Granada vind je vele tapasbars waar je bijvoorbeeld een drankje kunt bestellen en er een gratis hapje (‘tapa’) bij krijgt. Dit gold ook voor het hostel waar ik verbleef, dat een hostel en bar in één was. Een leuke manier om verschillende dingen te proberen zonder teveel te betalen. Tijdens het eten komen er regelmatig straatartiesten langs die spontaan een liedje beginnen te spelen of te zingen.
Tijdens mijn laatste avond in Granada slenterde ik rond bij het Mirador del San Nicolas, toen een vrouw me aansprak. Ze vroeg of ik zin had om een flamenco show te bekijken bij het restaurant in de straat. Ik was nog nooit eerder bij een flamenco show geweest, maar het zou mijn ervaring in Zuid-Spanje natuurlijk wel compleet maken. De show werd opgevoerd door een gitarist, twee zangeressen en twee dansers, die de sfeer met veel passie over wisten te brengen. Een bijzondere afsluiting van een paar onvergetelijke dagen!
Al in de busrit van het station naar mijn nieuwe adres viel het me op hoe vriendelijk de lokale bevolking was. Een random man zag mijn koffer en vroeg me of ik aan de universiteit studeerde, en of ik al een plek had om te wonen in de stad.
Aankomst in Castellón
Ik wist dat het een stukje reizen was naar Castellón, dat in de buurt ligt van Barcelona en Valencia, maar ik had niet verwacht dat ik het genoegen zou hebben om maar liefst tien uur lang in de bus te mogen zitten. Ik koos ervoor om de nachtbus te nemen, zodat ik tijdens mijn laatste dag in Granada nog een bezoek kon brengen aan de wijk Albaicin en het overdonderende ‘Mirador de San Miguel’. Dit uitzichtpunt bevindt zich op het hoogste punt van de stad en was in mijn ogen het meest indrukwekkende uitzicht dat ik deze vakantie gezien had. Het is een behoorlijke klim, maar het is het waard!
Dit keer ging het kopen van een ticket en het vinden van de juiste bus gelukkig een stuk soepeler dan de vorige keer. Omdat je ’s nachts toch niet veel van het uitzicht kunt zien, heb ik het grootste deel van de rit geslapen. Al in de busrit van het station naar mijn nieuwe adres viel het me op hoe vriendelijk de lokale bevolking was. Een random man zag mijn koffer en vroeg me of ik aan de universiteit studeerde, en of ik al een plek had om te wonen in de stad. “Als ik nu nog geen plek had, zou ik wel een klein probleem hebben,” zei ik nogal verward. “Nee hoor,” zei hij opgewekt. Hij legde uit dat hij studentenflats verhuurde en eventueel nog wel een kamer vrij had gehad.
De locatie van mijn nieuwe huis was ideaal: het was één minuut lopen naar de dichtstbijzijnde supermarkt – waar sommige producten nog niet de helft kosten van de Nederlandse prijs! – en een paar minuten naar het strand. Ik deelde het huis met twee Franse meisjes en twee Italiaanse, die een paar dagen later zouden komen. Zowel mijn nieuwe huisgenoten als de familie van wie ik het huis huurde, waren supervriendelijk en erg behulpzaam. De eerste avond bracht ik met mijn nieuwe huisgenoten en een paar andere internationale studenten, die verbleven in een ander huis van onze huurbaas, een bezoek aan het strand om volleybal te spelen en elkaar nieuwe woorden te leren in verschillende talen. Volgens mij gaat dit helemaal goedkomen hier.
Na mijn aankomst heb ik een weekje de tijd om te settelen en de laatste dingen te regelen voordat het schooljaar echt begint. Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn. Hoe is het studentenleven op de Spaanse universiteit? Is het te doen om lessen te volgen in het Spaans? Jullie lezen het in mijn volgende blog..
