Eindelijk is er een kledinglijn voor vrouwen met een visuele beperking: SeeFeel. En wel dankzij Rachel Lourens (26), die deze maand met de door haar ontworpen kledingstukken afstudeerde aan de opleiding Fashion Textile Technologies. Nu is het tijd voor de volgende stap: de boer op ermee!
Kleding voor blinde vrouwen, hoe is dat idee geboren?
“De studie die ik deed had de optie om met een eigen opdracht af te studeren. Dat wilde ik graag, bedrijven heb ik al genoeg gezien. Een afstudeertraject van vijf maanden moet iets zijn waar je energie uit haalt. Ik wilde al heel lang een eigen collectie maken. Maar dan geen extra massa- en overproductie, maar gericht op een specifieke doelgroep, een probleem dat opgelost kan worden. De manieren waarop stoffen gemaakt kunnen worden en vervolgens voelbaar zijn vond ik altijd al interessant. De doelgroep die daar baat bij kan hebben zijn blinde vrouwen. Ik ben gaan peilen of er inderdaad behoefte was. Heb een oproep gedaan onder blindenorganisaties en sprak vrouwen met een visuele beperking. Ik kreeg zoveel enthousiasme terug, dat ik dacht: hiermee moet ik verder.”
Waarom is die behoefte zo sterk?
“De mode-industrie had deze doelgroep nog niks te bieden. Het zou er moeten zijn, maar aan de andere kant verbaast het me niks. Grote modemerken zijn toch vooral gericht op het grote geld. Dit is een relatief kleine doelgroep, waar je relatief veel energie in moet steken. Voor mij heeft het juist veel maatschappelijke waarde. Veel van deze vrouwen redden zich wel, maar het is fijn als ze een beetje zelfstandigheid terugkrijgen. Ze moeten al veel inleveren; vaak moet iemand ze door de visuele wereld navigeren. Er wordt met deze kledinglijn aan ze gedacht. Het voelt enorm motiverend om deze groep een oplossing te kunnen bieden. Ik heb dramaverhalen gehoord van studenten die huilend hun scriptie schreven, maar dat had ik helemaal niet. Ik was vijf maanden compleet gemotiveerd.”
Hoe ben je te werk gegaan?
“Ik ben begonnen met het interviewen van de doelgroep. Daaruit heb ik functionele en esthetische eisen gefilterd en op basis daarvan schetsen en stofstalen gemaakt. Met welke materialen en naden kan ik het tastbaar maken? Drie prototypes gemaakt, daarmee teruggegaan naar de doelgroep. Wat vinden jullie ervan? Ik kreeg enthousiasme terug. Zo zal ik het ook in de toekomst blijven checken. Ik kan wel iets mooi vinden, maar het moet wel werken. De feedback op de stofstalen heb ik gegoten in andere ontwerpen. Daaruit is de collectie voortgevloeid. Negen outfits tot nu toe: vijf jurken, vier broeken, vier tops. Of je nu 20 bent of 60: voor elke leeftijd zit er een geschikte outfit tussen.”
Wat maakt jouw kledinglijn geschikt voor blinde vrouwen?
“Voelbare elementen. Denk bijvoorbeeld aan tastbare prints, streeppatronen die je kunt voelen, maten die tastbaar zijn in letters en braille. Dat heb ik nu met een borduursteek gedaan, ik ga kijken of we dat in de toekomst met 3D-prints kunnen doen. Ander voorbeeld: op de achterkant van elk kledingstuk zit een klein stukje stof waar vrouwen direct aan kunnen voelen of het de voor- of achterkant is, zodat ze het niet verkeerd om aantrekken. Ook hebben bijpassende kledingstukken hetzelfde label. Vrouwen hoeven niet meer te vragen: matcht deze kledingcombinatie? Of: welke kleur heeft deze jurk? Het doel is dat vrouwen met een visuele beperking zich zelfstandig kunnen aankleden.”
Hoe omschrijf je de stijl van SeeFeel-kleding?
“In de eerste plaats als simpel. Ik vermijd sluitingen en kleine knoopjes, dat maakt het ingewikkeld voor de doelgroep. En zo is er een hele lijst eisen waaraan de kleding moet voldoen. De mouwen niet te lang, want anders belanden ze in het eten. Jurk niet te lang, want dat is gevaarlijk. Het esthetische is daardoor enigszins ondergeschikt aan het functionele, maar ik lever er niet op in. Blinde vrouwen vinden het haast belangrijker dat ze er netjes en verzorgd uitzien dan vrouwen die wel kunnen zien. De focus valt dan ook niet direct op hun beperking. Daarom maak ik gebruik van bijzondere stoffen en combinaties. De silhouetten zijn simpel, maar door het stofgebruik wordt het interessant. Het is kleding die ik zelf ook wil dragen.”
Waar kunnen vrouwen de kleding zien en kopen?
“14 maart vindt er een modeshow plaats bij Fooddock in Deventer. Daar laten we de kleding zien. Mensen met een visuele beperking krijgen een koptelefoon op en horen een gedetailleerde beschrijving van wat er over de catwalk komt. Ook kunnen ze de kledingstukken voelen en uiteraard kopen. Het is nu zaak voor mij om de kledinglijn te vermarkten. Ik ben qua stoffen en ontwerp sterk, qua onderzoek ook, maar niet commercieel. De kleding moet een goede prijs krijgen zodat ik het betaalbaar kan houden, maar ook ethisch verantwoord. Ik ben hard op zoek naar iemand die daarin kan ondersteunen. Dus als er studenten zijn die dat willen en kunnen: please help me! Een merk ontwikkelen blijft leuk. Voor de volgende collectie kan ik er misschien technologie in verwerken, zoals knopen die je kunt scannen met een app om informatie uit te lezen. Joh, dit geeft zoveel energie. Halverwege het afstudeerproject dacht ik: als dit mijn werk zou zijn, ben ik heel gelukkig. Nou ja, dat kán dus gewoon.”
