Wies stond in de halve finale van het EK Beachvolleybal: ‘Ik ben ontzettend trots’

Hoi Wies! Vertel, hoe ging het in Tsjechië?

“We begonnen in een redelijk makkelijke poule met Estland, Turkije en Roemenië. Die versloegen we alle drie ruim en toen moesten we in de knock-outfase tegen thuisland Tsjechië. Dat kon je goed merken, want we speelden op het center court en er was veel publiek. Dat maakte het wel extra leuk en het was een spannende wedstrijd. Uiteindelijk wonnen we met 2-1, maar het was een zware wedstrijd. Zeker omdat het 30 graden was. Vervolgens wonnen we met 2-0 van Hongarije en kwamen we in de halve finale terecht tegen Zwitserland. Die begonnen we goed, door de eerste set te winnen, maar uiteindelijk verloren we de laatste twee sets. Toen we daarna om het brons moesten spelen, was de energie op en zijn we vierde geworden. Heel zuur, want als je zo dichtbij het podium bent, wil je erop.”

Hoe kijk je terug op deze ervaring?

“Ik ben ontzettend trots. Het was van tevoren nog spannend of ik er heen kon, in verband met mijn contract bij Eurosped, maar uiteindelijk heb ik toestemming gekregen. Vervolgens kreeg ik een kuitblessure, dus al met al kende ik niet de beste voorbereiding. Maar het was een supervet toernooi. Alles eromheen was ook goed georganiseerd. Ik heb er echt van genoten.”

Wat staat er nu op de planning?

“Ik ga me nu volledig richten op het zaalvolleybal. De afgelopen jaren heb ik het gecombineerd en moest ik één volledige dag in de week dus ook nog naar Den Haag om te trainen voor het beachvolleybal. Het is lastig om dan alle ballen hoog te houden, letterlijk en figuurlijk. Volgende zomer kijk ik opnieuw wat mijn prioriteiten zijn. Als ik in aanmerking komen voor weer een buitenlands toernooi, zoals het wereldkampioenschap, wil ik dat natuurlijk weten. Dan ga ik daar keihard voor trainen.”

Wanneer ben je begonnen met volleyballen op hoog niveau?

“Toen ik zes jaar oud was, ben ik begonnen bij Dynamo Tubbergen. Daar heb ik gespeeld tot dames 1 en toen werd ik gescout door Set-Up’65, dat uitkomt in de Eredivisie. Daar heb ik twee jaar gespeeld en dit is mijn eerste jaar bij Team Eurosped. Vanaf dat ik in groep 7 zat van de basisschool speelde ik ook bij het Regionaal Talent Centrum in Almelo, dus toen moest ik het volleyballen al combineren met school. Vervolgens heb ik dit doorgezet op de middelbare school, Het Noordik in Almelo, waar ik een topsportstatus kreeg. Vandaar dat ik ook voor Saxion heb gekozen, omdat ik hier ook weer gebruik kan maken van de topsportregeling.”

Hoe combineer je het volleyballen met je studie?

“Voor mij heeft het volleybal altijd de hoogste prioriteit gehad. Ik heb vooral veel contact met mijn studieloopbaanbegeleider om te kijken wat ik allemaal gemist heb de laatste tijd en hoe ik dat in kan halen. Het is een kwestie van in gesprek blijven, maar ook vooral zelf dingen regelen.”

Waarom heb je voor de studie Bouwkunde gekozen?

“Ik houd heel erg van mooie gebouwen, dat interesseert mij heel erg. Als ik in de stad liep met vriendinnen, wilden zij vooral de winkels in maar keek ik bijvoorbeeld naar de gevels. Het past echt bij mij, ik heb ook wel ruimtelijk inzicht. Als ik er nu over nadenk, zou ik wel architect willen worden, maar ik weet nog helemaal niet zo goed hoe deze wereld in elkaar steekt, dus daar hoop ik nog achter te komen de komende jaren.”

En als je straks moet kiezen tussen een bouwkundige carrière of je volleybalcarrière?

“Ik zou niet kunnen kiezen. Het liefst ga ik voor een combinatie. En als ik mijn opleiding niet in vier jaar maar in zes jaar afrond, is dat ook prima, als ik dan leuke dingen kan doen. Ik ben in september in Tsjechië geweest en ik ben net terug van een zaaltoernooi in Frankrijk. Dat zijn zulke vette dingen. Die maak je alleen maar mee als je zo hoog volleybalt.”