Margriet Braun was eerst student en is nu lector bij Saxion: ‘Dat wij-gevoel, daar houd ik van’

Een echte Enschedese is ze. Destijds ging Margriet Braun naar de middelbare school op het Ichthus (nu Bonhoeffer) College aan de Bruggertstraat, op de fiets naar vioolles bij de muziekschool én… vlak om de hoek ook naar haar eerste lesdag aan de Hogeschool Enschede. Eigenlijk wilde ze Psychologie studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen, maar ze vond zichzelf nog net wat te jong om op kamers te gaan. “Dus leek het me fijn om een tussenjaar te doen. Een mooie opstap. Ik schreef me in voor de studie Propedeuse Toegepaste Psychologie (PTP) bij de Hogeschool Enschede, als voorloper van Saxion.”

Hengelosestraat

Margriet startte met het brede basisjaar dat studenten destijds voorbereidde op een keuze voor de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening of Sociaal Pedagogische Hulpverlening. “Het idee was dat je een basisjaar kon volgen, als je nog niet precies wist naar welke richting je wilde doorstromen. Alles is inmiddels natuurlijk anders bij Saxion. Nu hebben we juist de brede opleiding Social Work. Maar voor mij was het perfect, in de aanloop naar Groningen. Ik vond veel vakken interessant en er zat ook al een korte stage bij.” Het Hogeschool Enschede-gebouw lag aan de Hengelosestraat. Een compacte locatie, waar alle lessen van de opleiding geconcentreerd waren. “Dat was fijn. Al snel kende ik iedereen. In ieder geval van gezicht. Ik herinner me nog goed hoe ik mijn fiets neerzette, naar binnen liep en echt zo’n positief gevoel kreeg, van ‘hier hoor ik bij’. De kantine was het kloppend hart van de school, een plek waar je elkaar continu tegenkwam. Ja, ik kijk er met een fijn gevoel op terug.”

Van Twente naar Groningen en terug

Inhoudelijk kreeg Margriet ook de bevestiging dat ze Psychologie wilde studeren en dus zette ze haar plannen na een jaar door. Met haar propedeuse op zak pakte ze haar spullen en verhuisde ze naar een studentenhuis in Groningen, om die universitaire studie op te pakken. “De start was goed, maar na een jaar verhuisde ik naar een andere plek in de stad en voelde ik me ineens niet meer zo thuis. Ik was zoekende, zat niet lekker in m’n vel en besloot de studie af te breken, terug te gaan naar Enschede. Daar ging ik Toegepaste Communicatiewetenschap studeren aan de Universiteit Twente. Die studie rondde ik af.” Toch kwam Groningen weer in beeld, want Margriet solliciteerde op een promotieplek bij Sociale Psychologie en verhuisde, inmiddels met partner, terug naar het noorden. “Daar settelden we ons, kregen we ons eerste kind en kwam na vier jaar ook de eindfase van mijn promotieonderzoek in beeld. Een moment waarop je je opnieuw afvraagt wat je volgende stap wordt. Ik had kunnen blijven, voor een postdoc, maar we wilden beiden toch weer terug naar Twente. Dat was in 2010.”

Open sollicitatie bij Saxion

Inmiddels was het Margriet duidelijk geworden dat het onderzoek bij hogescholen een steeds grotere rol kreeg. Ook was ze op zoek naar een praktische insteek: “Ik ben in Groningen een goede onderzoeker geworden, heb me daar enorm kunnen ontwikkelen. Daar ben ik heel dankbaar voor. In mijn volgende werkplek wilde ik meer impact maken op de praktijk . En dan het liefst de praktijk van professionals die samenwerken met mensen in kwetsbare situaties. Daar lag, en ligt, mijn hart.” Margriet stuurde een open sollicitatie naar het toenmalige lectoraat Community Care and Youth, zo vervolgt ze haar verhaal. “Ik schreef dat ik weer in Enschede kwam wonen en dat ik graag iets bij wilde dragen aan het onderzoek van het lectoraat.”

De wereld een beetje beter maken

Daar liep ze een dag mee met onderzoeker Jack de Swart en kreeg een beter beeld bij wat het lectoraat allemaal deed. “Ik zag dat er onderzoek werd gedaan, samen met sociaal werkers op inhoudelijk heel relevante thema’s. Lesgeven bij de master Health Care and Social Work bleek ook onderdeel van het werk bij het lectoraat. Ik was gewoon héél enthousiast en het was geweldig dat Saxion een plek voor me had als onderzoeker.”

Eigen sfeer en gevoel

Hoe was het om haar ‘oude hbo-school’ na zoveel jaren terug te zien? “Ik was wel onder de indruk toen ik de grote centrale hal binnenliep. Het was zo anders dan destijds aan de Hengelosestraat. Maar toen ik op mijn eerste werkdag de academie opliep, had ik direct weer dat vertrouwde gevoel: oh ja, die AMM-vibe. Ik zag ook snel een aantal bekende gezichten van vroeger. Mijn oud-docent Jan Deen was nu mijn collega. Wanneer ik hem zie, denk ik nog altijd aan dat eerste studiejaar. Heel leuk vind ik dat.” Binnen het grote Saxion heeft elke academie dan ook zijn eigen sfeer en gevoel, vindt Margriet. En AMM is écht haar plek. “Na de vakantie liep ik via de grote hal, de roltrap en het trappenhuis naar onze vleugel op de derde verdieping. Dan voelt het altijd een beetje als thuiskomen, als ik weer op de academie ben. Eens in de tijd hebben we met onze vleugel een vrijdagmiddagborrel. Dat vind ik ook iets om te koesteren. Dat wij-gevoel, daar houd ik van.”

Boeiende werkplek

Margriet was een aantal jaren associate-lector Jeugd en vervulde regelmatig de rol van waarnemend lector, door personele ontwikkelingen op die post. “Maar elke keer was het nét niet mijn moment om te solliciteren. Het paste privé nog niet. In 2022 kwam er opnieuw ruimte en kon ik de stap wel zetten.” Margriet vindt Saxion echt een organisatie die middenin de maatschappij staat, zoals ze het omschrijft. “Wij leiden mensen op. Dat is wellicht onze kerntaak, maar ook onderzoek is tot die kern gaan behoren. Tegelijkertijd krijgen we steeds meer de rol van kennispartner voor de praktijk. Dat maakt Saxion voor mij een zeer boeiende werkplek. Er gebeurt zo veel in de maatschappij en niet iedereen kan vanzelfsprekend meekomen. De vraag is bovendien of we als maatschappij wel de juiste richting opgaan, met de druk op presteren, veel sociale vergelijking en overal de oproep om ‘het beste uit jezelf te halen’. Het is niet eenvoudiger geworden voor veel mensen. Saxion blijft voor mij een interessante plek om me in te zetten voor die maatschappelijke vraagstukken.”

Nabijheid

Waar ziet Margriet nog kansen? “Als kennispartner kunnen we nog steeds veel stappen zetten, het actiegerichte praktijkonderzoek laten groeien. De rol van technologie in het social work-domein was van oudsher natuurlijk geen vanzelfsprekende, maar groeit wel. Ons werk gaat over ontmoeten, nabijheid, er zijn. Hoe zet je technologie dan op een goede manier in, in een werkveld waar veel bezuinigd wordt en er minder mensen zijn om het werk te doen?” Ondertussen volgen de ontwikkelingen elkaar op, vertelt Margriet. Met haar lectoraat start ze een nieuwe subsidieperiode met de Werkplaats Sociaal domein en er komt een kenniswerkplaats Onbegrepen Gedrag (“dat gaat de komende twintig jaar een groot onderwerp worden”). Met de Academie Gezondheidszorg wordt een Centre of Expertise opgestart voor domein-overstijgende maatschappelijke vraagstukken. Genoeg te doen nog.

Fotografie: Thomas Busschers