Inmiddels ben ik over de helft van mijn avontuur: studeren in Barcelona. Natuurlijk volg ik hier mijn minor, zit ik in lokalen met internationale studenten en ontdek ik hoe leraren hier moeiteloos wisselen tussen koffie en bier en soms nét iets te laat binnenwandelen. Maar de lessen die het meest blijven hangen, krijg ik niet van een docent. Die vind ik buiten, tussen de straten, het lawaai, de stilte en alles wat ertussen zit.
Solo, maar niet lonely
In deze grote, drukke stad heb ik geleerd dat alleen zijn iets heel anders is dan je alleen vóélen. Ik wandel vaak in mijn eentje door de straten, zit op een bankje aan het strand of nestel mezelf ’s avonds vroeg in bed met een film. Dat moment van rust, midden in een stad die nooit stilstaat, voelt als een cadeau. Alleen zijn geeft ruimte om te kijken, te ademen, te observeren maar vooral om jezelf beter te leren kennen. Het is bevrijdend om te merken dat je niet altijd iemand nodig hebt om iets leuks te doen; je kunt zelf de aanleiding zijn.
De kunst van keuzes maken
Een minor in het buitenland is prachtig, maar ook duur. Je kiest ineens voor hoge huurprijzen, boodschappen die je zelf moet betalen en een leven op eigen benen terwijl thuis sommige dingen nog vanzelf gingen. Toch heb ik geleerd dat investeren in jezelf soms betekent dat je je spaargeld durft te gebruiken. Ik heb ervoor gewerkt, ervoor gespaard en nu mag ik het ook besteden aan ervaringen die ik nooit meer vergeet. Hier zijn betekent léven en later wil ik liever herinneringen hebben dan spijt.
Lokaal koken
In Nederland was ik al dol op koken, mijn moeder mist mij vooral daarom denk ik ;-). Maar hier heb ik meer tijd. Thuis kwam ik terug van school en maakte ik een grote maaltijd voor een gezin van vijf. Hier kook ik voor mezelf en probeer ik nieuwe creaties uit. Ik vind het ook superleuk om voor anderen te koken en dat bevalt zeker. Mijn notities staan inmiddels vol met recepten, zoals een winterse havermout met warme kaki.
Stadse energie vs dorpsrust
Soms merk ik hoe verschillend mijn leven is in een bruisende stad als Barcelona vergeleken met mijn dorp in Nederland. In mijn dorp geniet ik van het groen, de frisse lucht en de rust. Hier in de stad geniet ik juist van de energie: de diversiteit, de koffietentjes om de hoek, de zee en het park op loopafstand. Het mooie is dat ik beide werelden waardeer. Nu leef ik volop het stadsleven en weet ik dat ik dit na Barcelona ook verder wil ontdekken, maar tegelijk waardeer ik de momenten van stilte en vertrouwdheid in mijn dorp. Wat ik hier leer, is dat je moet genieten van waar je bent op dat moment omdat je altijd wel iets mist of ergens anders naar verlangt.
Verbinding dichtbij en ver weg
In Barcelona ontmoet je mensen uit alle hoeken van de wereld. Dat is leuk, boeiend en inspirerend, maar vaak begin je toch helemaal opnieuw. Soms voelt dat licht en vrij, soms wat oppervlakkig. En juist daardoor besef ik hoe waardevol de mensen in Nederland zijn.
Mijn vrienden die me door en door kennen. Mijn familie die er altijd is zelfs nu op afstand, met lieve belletjes en appjes van mijn moeder, die me in Nederland vooral herinnert aan de rommel die ik maak. Het doet me beseffen hoe rijk ik eigenlijk ben. En ik weet: zodra ik terug ben, vallen die kleine gewoontes en irritaties ook weer op hun plek.
Romantiseren en relativeren
Soms romantiseer je thuis, soms romantiseer je hier. Je mist dingen, je verlangt naar iets wat er even niet is. Maar dan denk ik aan de kou in Nederland en hoe ik daar óók gewoon naar school moet. Aan hoe alles uiteindelijk hetzelfde blijft, behalve de plek waar je staat. Dankbaarheid zit ’m in het moment en dat leer ik hier elke dag.
