‘Het was een droom om in het hbo te werken’

Het begon allemaal toen Boomkamp in 1988 een vacature zag voor een duobaan waardoor hij zowel in het mbo als het hbo kon werken. “Ik had zelf als eerste een hbo-opleiding gevolgd en kon nu les gaan geven bij de heao. Het beroepsgerichte in combinatie met het hoger onderwijs dat is wat me aansprak, en wat het nog steeds doet. Het was een droom om in het hbo te werken en die kon ik verwezenlijken.”

En daarna volgden er nog een paar dromen die uitkwamen, dromen voor de hogeschool die gerealiseerd werden. De profilering voor techniek was er één . Maar ook de masteropleidingen en onderzoek in het hbo die praktijk en vakbekwaamheid op hoog professioneel niveau mochten combineren. “De instelling die we geworden zijn is meer dan de hbo-instelling van vroeger. De masteropleidingen die we rond de eeuwwisseling hadden waren van de universiteit. We  mochten deze op het hbo uitvoeren. Daar is later een belangrijke stap gezet. De masteropleidingen zijn nu door ons zelf geaccrediteerd; het zijn nu onze opleidingen in plaats van een andere universiteit. Onderzoek verweeft zich nu steeds met alle leerjaren van de opleidingen door het inzetten van lectoren en docentonderzoekers. Door bacheloronderwijs te versterken met onderzoek kun je daarbovenop masters ontwikkelen.”

Een droom die niet uitkwam, is de top drie bereiken in de landelijke studenttevredenheidsranking. “Dat vind ik wel jammer inderdaad. Dat was een droom of doel, hoe je het ook stelt. Maar ik ben tevreden met wat we met elkaar hebben bereikt.” Ook vindt Boomkamp de term hbo ouderwets en het mag van hem wel minder worden gebruikt. “Het ademt de sfeer van het vorige millennium. De termen kennisinstelling of University of Applied Sciences passen beter en mogen vaker worden gebruikt. Het straalt veel meer uit wat onze maatschappelijke opdracht is. Maar misschien dat deze in de toekomst nog uitkomt.”

Persoonlijke ontwikkeling

Vanwege kwaliteiten die anderen hem toedichten, zoals besluitvaardigheid, is Boomkamp indertijd aangesteld in het College. “Ik heb wel moeten leren om soms even wat rustiger aan te doen, omdat mensen voor sommige beslissingen nog niet klaar zijn en dat is heel belangrijk. Soms neem je en besluit waarbij je te ver vooruit loopt, soms neem je een besluit te laat. Maar een besluit nemen is belangrijk. Neem nu de keuze voor techniek. We hebben eerst intern en extern draagvlak opgehaald en daarna de keuze gemaakt. En ook daarna moet je blijven uitleggen, want dat zorgt ervoor dat het succesvol wordt.”

Zelf stelde Boomkamp zichzelf als doel bij de toetreding tot het College dat hij zowel intern als extern zichtbaar wilde zijn. “Ik denk dat dit me wel gelukt is. Niet iedereen zal het op die manier misschien letterlijk herkennen, maar wat ik geprobeerd heb is om met studenten mee te lopen en bij docenten, opleidingen, examencommissies aan te sluiten. Niet om te controleren, maar om een gesprek te voeren waar we als hogeschool naartoe zouden moeten. Kon ik daardoor betere gesprekken voeren met de directeuren over hun academies? Ik denk het wel.”

“Saxion heeft mij geleerd me voortdurend te ontwikkelen. Ik heb geleerd een zaal met meer dan duizend mensen toe te spreken, beleidsmatig heb ik volledig inzicht in de financiën van de organisatie gekregen. Ik was docent, ik gaf een vak. Van besturen en financiën wist ik niet zoveel. Maar ik had het lef om erin te stappen en durfde ervan te leren. Dat is ook iets wat ik andere mensen wil meegeven: accepteer dat je onzeker bent, maar wees bereid om te leren van anderen, het proces en de buitenwereld. Deze mogelijkheid heeft Saxion mij geboden…”

En hij kon tijdens een ontmoeting met een Verpleegkunde-studente hetzelfde voor haar betekenen. “Ik liep met haar mee en we hadden een goed gesprek over haar ontwikkeling en toekomst. Een paar jaar later kreeg ik e-mail van haar. Ze vertelde me dat ze door het gesprek meer in haar eigen kracht gekomen was, en ondanks een ziekte toch een fantastische toekomst heeft. Het mooiste van je werk in het onderwijs zit altijd in de student die zich ontwikkeld als mens en beroepsoefenaar. De herinnering aan deze specifieke student en haar ontroerende e-mail zal me altijd bijblijven.”  

Waar zijn voorgangers met zaken als hbo-fraude en naweeën van de fusie moesten dealen, mocht de collegevoorzitter zich de afgelopen jaren geheel richten op de inhoud en werd daardoor gebouwd aan de kwaliteit van onderwijs. “We hebben nooit in de verkeerde lijstjes gestaan. We worden gekenmerkt door termen als betrouwbaar, zorgvuldig. Je hoeft niet altijd binnen de lijntjes te kleuren, maar het is belangrijk om verantwoordelijk te zijn en te voldoen aan de maatschappelijke en mede door politiek beïnvloede opdracht. Maar er zijn wel degelijk zware momenten geweest. Het meest nog zijn de interventies die je in de organisatie moet doen. Degene die mensen raken, maar die je desondanks wel moet doen om het beter te maken…”

Een andere hobbel die te nemen viel in zijn bestuursjaren waren de financieel moeilijkere jaren. “We hadden soms een jaar minder middelen, maar als je kijkt naar de omgeving dan hebben we als hogeschool relatief veel kunnen doen. We zijn alleen maar gegroeid. Ik wil dit dan ook geen crisis noemen. Je hebt als kennisinstelling ook de taak om efficiënt met je geld te gaan.”

Positie van de student

Belangrijker vindt Boomkamp de positie die de student in de loop der jaren heeft gekregen in de hogeschool. “Een mooi voorbeeld hiervan is de medezeggenschap. Er is nu niet een, maar twee keer een studentvoorzitter van de medezeggenschapsraad geweest. Dat vind ik belangrijk. En de laatste keer dat we met hen het strategische plan voor de hogeschool bespraken namen ze actiever deel in de discussie. Dat is belangrijk. Maar het kan nog veel meer en dat moeten we met zijn allen stimuleren.”

Boomkamp blijft terugkomen op de student. “Mijn favoriete plek in de hogeschool is het balkon in de centrale hal [de gang voor de bestuurskamers op de eerste verdieping in het hoofdgebouw in Enschede, red.]. De beweging van al die studenten en medewerkers is fantastisch, daar kan ik uren naar kijken. Rob Snel, voormalig topman van Grolsch en voormalig Raad van Toezicht Saxion, zei me ooit: ‘De manier waarop jij naar die studenten kijkt, zo kijk ik naar mijn flesjes’.”

Een glorieuze toekomst voor Saxion

En nu is het tijd voor het afscheid van Saxion. “Het voelt raar, maar ik sta achter de keuze die ik iets minder dan een jaar geleden maakte. Saxion heeft een goede reputatie. Niet alles kan goed gaan, maar de positie die de hogeschool in Nederland heeft ingenomen is goed. Niet alleen qua ranking, maar de keuze voor technologie, vele prachtige opleidingen en lectoraten en het internationale profiel. Daarmee onderscheidt de hogeschool zich. We zijn daarmee uit de grijze ‘muis’ middenmoot gekropen. Het nieuwe regeerakkoord past Saxion als een jas. Het gaat veel over techniek, zowel in de zorg als in veiligheid. Het kan bijvoorbeeld tot nieuwe keuzes voor centers of expertise leiden. De toekomst zal het leren.”

Een laatste tip voor alle Saxionners heeft hij nog wel: “Er zijn te vaak studenten die uit de regio weggaan terwijl ze lang niet altijd weten welke bedrijven hier allemaal te vinden zijn. Dus kijk om je heen. Verbind je aan de omgeving, bedrijven en ontwikkeling. Of je bestuurder, docent of student bent. Werk samen en sta open voor ontwikkelingen.”

Per 1 januari volgt Anka Mulder Wim Boomkamp op als collegevoorzitter bij Saxion.