Misschien kennen jullie me nog van mijn eerdere blogs, waar ik jullie elke twee weken op de hoogte hield van mijn belevenissen als stagiaire bij een Public Relations bureau in wereldstad New York. Nu is het tijd voor mijn volgende avontuur: een halfjaar lang lessen volgen aan Universitat Jaume I in Spanje!
“Tengo una problema con el bicicleta. No es posible to take out the bike, es una problema muy grande porqué I have to be at the University en treinte minutos!” Ik weet nog goed hoe ongemakkelijk ik me voelde toen ik de eerste keer in gebrekkig Spaans naar fietsverhuurder Bicicas belde om uit te leggen dat het niet mogelijk was de fiets uit de stalling te pakken. Pas na vijf minuten begreep mijn gesprekspartner waar ik het over had en vervolgens duurde het nog langer voordat ik doorhad dat ik in mijn haast het verkeerde nummer had ingetoetst. Ik had niet Bicicas, maar een taxibedrijf aan de lijn.
Alles in het Spaans
Inmiddels zit ik alweer een maand in Spanje en gelukkig is mijn Spaans flink verbeterd. In een klein stadje als Castellón spreken de locals over het algemeen zeer weinig Engels, maar ik merk dat ik me steeds beter kan redden in het Spaans. Ook het volgen van de lessen gaat een stuk soepeler dan in het begin, afhankelijk van het onderwerp van de vakken en het spraaktempo van de docent. Business Creation is bijvoorbeeld makkelijk te volgen, omdat ik bekend ben met de meeste termen rondom ondernemersschap.
De docent van het vak Current Challenges, over verschillende soorten samenlevingen en de huidige maatschappelijke uitdagingen, heeft me een aantal Engelstalige boeken aangeraden die ik in de bibliotheek kan huren omdat de theorie uit de lessen letterlijk uit deze boeken komt. Een stuk effectiever dan krampachtig zoveel mogelijk woorden noteren en tegelijkertijd proberen ook de context van het verhaal mee te krijgen… Het meeste zorgen maakte ik me over Sociology of Business, maar zelfs dit bleek mee te vallen: zodra ik de grammatica een beetje doorhad, kwam ik erachter dat het Valenciaanse dialect waarin de lessen worden aangeboden best veel op Spaans lijkt. Met een beetje oefening kan ik straks zeggen dat ik de beginselen van een nieuwe ‘taal’ heb geleerd.
Diepe gesprekken
Het leuke aan verhuizen naar een land waar je niemand kent, is dat je wel nieuwe vrienden móét maken. Gelukkig word je als Erasmus-student niet aan je lot overgelaten: dankzij het Erasmus Student Network (ESN) is het supermakkelijk om in contact te komen met andere Erasmus-studenten. Al een paar maanden voor mijn vertrek naar Spanje was ik in een Whatsapp-groep beland met zo’n 250 andere internationale studenten en elke week worden er wel een paar gezamenlijke activiteiten georganiseerd. Ik zou internationale studenten aanraden om hier zoveel mogelijk gebruik van te maken, want het is een leuke manier om nieuwe mensen te leren kennen. Ook kun je als Erasmus-student voor slechts €15 een handige ESN-kaart ophalen, waarmee je korting krijgt in verschillende restaurants en je tot een bepaalde tijd gratis naar binnen mag in de vele (2) clubs van Castellón.
Na het doorlezen van de vragen keken we elkaar lichtelijk verward aan. “Gaan we dit serieus doen of…?”
De eerste weken was ik vooral met mijn huisgenoten opgetrokken, maar nu het schooljaar echt was begonnen leek het ons toch wel leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Vanavond was hier de perfecte gelegenheid voor tijdens de door Erasmus georganiseerde borrel, genaamd ‘Y tú, quien eres?’. De naam zegt het al: het doel van de borrel was erachter te komen wie onze medestudenten zijn. We werden ingedeeld in kleine groepjes op basis van nummers. “Jullie zijn huisgenoten?” vroeg één van de organisatoren aan ons, een student met een ESN-shirt. “Top, dan krijgen jullie allemaal een ander nummer.”
Ik kreeg met een groepje studenten uit Zuid-Amerika, Italië en Duitsland een lijst vragen toegewezen die we om de beurt moesten beantwoorden. De vragen variëerden nogal in luchtigheid, van ‘Wat is je lievelingsdier?’ tot ‘Wat zou je willen veranderen aan je opvoeding?’. Na het doorlezen van de vragen keken we elkaar lichtelijk verward aan. “Gaan we dit serieus doen of…?”
Stedentripjes vol verrassingen
Het stadje zelf is gezellig, maar het duurt niet lang voordat je alles in Castellón wel gezien hebt. Gelukkig is het niet meer dan een uur rijden naar de steden en dorpjes in de buurt. Één van de eerste dingen die je waarschijnlijk zult doen als Erasmus-student in Castellón, is een uitstapje maken naar Valencia. Op een rustige zaterdag ging er ’s ochtends vroeg met de trein heen om ’s avonds weer terug te keren. Ik was meteen verliefd op de stad: je kunt er superlekker eten, de sfeer is ontspannen en op elke hoek van de straat kom je weer voor verassingen te staan. We zagen meerdere vrijgezellenfeesten en demonstraties voorbijkomen.
Ook vanuit ESN worden regelmatig stedentripjes georganiseerd. Afgelopen weekend hebben we een bezoek gebracht aan Peñiscola, een gezellig stadje dat een stukje hoger in de bergen ligt. Samen met zo’n honderd Erasmus-studenten kregen we een rondleiding en konden we het kasteel bezoeken waar de stad om bekend staat. We sloten de dag af op het strand, waar we op het geweldige idee kwamen waterfietsen te huren. In groepjes van vier mensen mochten we een boot uitkiezen, inclusief een mooie glijbaan om jezelf het water in te lanceren als je het te warm hebt van het trappen. Het weer was er perfect voor, want eind september is het hier nog steeds rond de dertig graden. En dan te bedenken dat het in Nederland al ruim een maand volop herfst is…
