Niek bezocht de deeltjesversneller in Zwitserland: ‘Je hart gaat toch sneller kloppen’

Hoi Niek, waarom ben je in Zwitserland?

“Ik loop van september tot februari stage bij het Paul Scherrer Instituut (PSI) in een klein, Duitstalig dorp genaamd Villigen. Dit instituut heeft de focus op wetenschap, technologie en onderzoek op het gebied van materie en materialen, energie en omgeving en menselijke gezondheid. PSI werkt heel veel samen met universiteiten, andere instituten en de industrie. Ik werk momenteel aan de westkant, die voornamelijk onderzoek doet binnen materiaalwetenschap, deeltjesfysica en vastestoffysica. De onderzoeksgroepen die hier werken gebruiken de straalwegen van PSI om onderzoek te doen naar materialen en deeltjes. Ze versnellen protonen en laten deze botsen met ander materiaal, waardoor er deeltjes ontstaan die normaal gesproken niet voorkomen. Daarmee doen ze onderzoek.”

En wat is jouw rol precies?

“Om de intensiteit van de protonenstraal te meten, zijn er op verschillende plekken monitoren geplaatst. Deze meten het elektrisch veld dat wordt veroorzaakt. Maar omdat het huidige systeem verouderd is, is het niet altijd nauwkeurig. Daarom werk ik momenteel aan een nieuwe, geautomatiseerde procedure om de monitoren in de straalweg te kalibreren, zodat ze een betrouwbare meting geven. Ook doe ik nog wat ander onderzoek. Dit allemaal doe ik door procedures op te zetten, te evalueren en te programmeren.”

Waarom heb je hiervoor gekozen?

“In het eerste of tweede jaar was ik al onder de indruk van stages in het buitenland. Ook kreeg ik te horen van mijn studieloopbaanbegeleider dat er een mooie plek beschikbaar was in Zwitserland. Sinds die tijd heb ik me volledig ingezet om een stage bij PSI te regelen. Ik ben erg lang bezig geweest om het te regelen en ik ben erg blij dat ze bij PSI de moeite hebben gedaan om een nieuw project in te dienen. Het was namelijk niet zeker of er hier een plek voor mij was. Ik had de verwachting dat je een hoop leert in het buitenland, op zowel professioneel als persoonlijk gebied, en ik kan inmiddels zeggen dat dat zacht is uitgedrukt."

Hoe vind je het?

“In het begin was ik nogal onder de indruk van het feit dat hier allemaal wetenschappers, PhD en Postdocs werken en ik hiertussen liep als ‘Saxion cursist’, een grap die onder de technische natuurkundigen wordt gemaakt. Je kijkt dan een beetje tegen de mensen op, maar het feit dat ze zo ontzettend vriendelijk, bescheiden en behulpzaam zijn, maakt dat je er wel bij hoort. Ook vanuit het fysische aspect: de HIPA-machine die de protonenstraal creëert en transporteert is een technisch hoogstandje waar onder andere vacuümtechniek, hoge energie & intensiteit en radioactiviteit samenkomen. Dat ik mag samenwerken met specialisten en hightech apparatuur in een internationale setting maakt dit een hele gave ervaring.”

Wat is tot nu toe het meest bijzondere dat je op je stageadres hebt mogen doen?

“Tijdens mijn eerste weken was het mogelijk om in de versnellerbunkers te komen, omdat er op dat moment geen straal was vanwege service en onderhoud. Ik heb hier de versnellers, de straalweg en de verschillende diagnostiek mogen zien. Ik heb hiervoor een mbo-opleiding operationele techniek gevolgd en je hart gaat toch wat sneller kloppen bij het zien van zulke grote en complexe machines.”

Wat is het mooiste dat je in je vrije tijd hebt gedaan?

“Tijdens een weekend ben ik richting de Alpen gegaan en heb ik de bergen Jungfrau, Eicher en Monch kunnen zien en heb ik gehiked in dat gebied. Dit gebied is heel indrukwekkend en het is heel gaaf om in september in de sneeuw te kunnen wandelen op een hoogte van zo’n 3500 meter. Het uitzicht is geweldig, zeker een aanrader. Ook heb ik tijdens een uitje naar Geneve het historisch museum bezocht en ben ik naar CERN geweest, waar ik met Nederlanders kunnen praten die daar werken of stagelopen. Mijn interne begeleider heeft mij op een moment ook meegevraagd naar een ijshockeywedstrijd, dat was een hele leuke ervaring.”

Wat is de grootste uitdaging?

“Ik denk dat ik voor veel mensen spreek als ik zeg dat het de stap is om überhaupt naar het buitenland te gaan. Daarnaast is het project zelf natuurlijk ook een beste uitdaging. Ik ben tegen ontzettend veel problemen aangelopen en er is niet altijd een makkelijke oplossing voor. Het project lijkt complexer te worden hoe langer je eraan werkt, omdat je of nieuwe dingen ontdekt of omdat het anders in elkaar zit dan je oorspronkelijk dacht. Maar het is onderdeel van de route die je doorloopt en de resultaten die hieruit komen zijn ook van belang. Ook is het lastig om bij verschillende problemen even te focussen op iets anders. Er zijn regelmatig weekenden geweest waar ik toch even terug naar het kantoor ging om toch nog iets anders te proberen of te testen. Maar gelukkig waren er soms mensen om mij heen die mij meesleepten om andere dingen te ondernemen."

Wat heb je tot nu toe geleerd van dit avontuur?

“Wat betreft persoonlijke ontwikkeling is dat vooral buiten het werk. Ik woon in een guesthouse en je spreekt heel veel mensen met verschillende nationaliteiten en achtergronden. Ik kan natuurlijk heel veel leren op gebied van de natuurkunde, chemie, computer science, maar ook over andere onderwerpen. Zo worden er trial presentaties gegeven om feedback te krijgen of krijgen we hulp met het schrijven van sollicitaties en motivatiebrieven. Daarnaast is het ook mooi meegenomen dat je contacten in andere landen legt.”

Zou je andere studenten aanraden om in het buitenland te gaan studeren?

“Zeker! Het kost wat regelwerk, maar het is een speciale en indrukwekkend ervaring. Zowel professioneel als persoonlijk kan je er alleen maar op vooruit gaan. Je maakt heel veel mee en je leert veel over het land dat je bezoekt. Ik heb ook erg veel kunnen praten met de mensen die hier ook werken en studeren, waardoor ik veel kennis heb opgestoken over andere landen.”