Studeren met… een visuele beperking: hulphond Enzoo helpt Jeffrey bij zijn studie Sportmarketing
Jeffrey Bonenkamp studeert Sportmarketing en heeft sinds juni een blindengeleidehond, die hij meeneemt in plaats van zijn blindengeleidestok. Zijn nuchtere en positieve houding tegenover zijn visuele beperking is inspirerend. “Ik ben niet een persoon die daar heel erg mee zit, dus dan ga je gewoon verder”, vertelt hij. Zijn doel is om met dit interview anderen helpen.
Hoi Jeffrey, kan je mij meer vertellen over je visuele beperking?
“Ja, hoor. Ik ben op een latere leeftijd pas slecht gaan zien. Toen heb ik een hele lange tijd met een blindengeleidestok gelopen. Vanaf je achttiende kom je pas in aanmerking voor een blindengeleidehond. Dat hebben we gelijk aangevraagd toen ik achttien werd. Eerst kom je op een wachtlijst en controleren ze of je er wel echt voor in aanmerking komt.”
Hoe oud was je toen je slechter begon te zien?
“Ik was elf jaar toen ik een netvliesloslating kreeg. Je netvlies zit achter in je oog en daar valt het licht en de kleuren op. Het netvlies zet dat om in beelden die je dan uiteindelijk kan zien. Het zijn een soort van ringen in je oog. En als die ring loslaat, dan wordt het zicht minder.”
Konden ze dat niet verhelpen?
“De ring kunnen ze terugplaatsen en dat hebben ze ook heel vaak bij mij geprobeerd met operaties en verschillende methodes. Maar dat is niet echt gelukt en er zijn zelfs een paar operaties mislukt.”
Ben je daarna slechter gaan zien of is het gebleven zoals het was?
“Nee, ik ben wel langzaam slechter gaan zien. Vooraf zag ik 50% met beide ogen. Toen ik dertien werd, was het nog maar 0% met links en zag ik maar 6% met rechts. Daarna is dat wel redelijk stabiel gebleven. Ze zijn sindsdien vooral bezig met het verminderen van de pijn aan mijn linkeroog.”
Wat voor pijn ervaar je?
“Mijn linkeroog, waar ik dus 0% mee zie, prikkelt de hele dag door. Beide ogen tranen en prikken. Gelukkig ben ik overgestapt naar een ziekenhuis dat gespecialiseerd is. Zij proberen het netvlies stabiel te houden, zodat het een langere tijd vast blijft zitten en het niet om de zoveel tijd weer loslaat. Dat is gelukt! Alleen is het zicht tot zover niet heel veel veranderd.”
Het is belangrijk dat je goed met honden kunt omgaan. En daarbij moet je wel genoeg te doen hebben in het dagelijkse leven, zodat de hond niet te weinig doet.
Hoe heb je daarmee leren omgaan?
“Ik ben niet een persoon die daar heel erg mee zit, dus dan ga je gewoon verder. In het begin was het alleen moeilijk wat betreft het onderwijs. Toen ik twaalf was, was het zicht dus ook al heel slecht. Toen was het de vraag naar welke scholen ik moest. Ik moest namelijk braille leren. Gelukkig kreeg ik dat snel onder de knie en had ik me goed voorbereid op het voortgezet onderwijs.”
Wat zijn de eisen voor de wachtlijst van de hulphond?
“Het is belangrijk dat je goed met honden kunt omgaan. En daarbij moet je wel genoeg te doen hebben in het dagelijkse leven, zodat de hond niet te weinig doet. Een paar uur in de week moet je bezig zijn en op pad gaan, bijvoorbeeld.”
Hoe ervaarde je het voor het eerst met een hulphond?
“Toen er een hond voor mij beschikbaar was, kwam hij eerst op proef. Ze hielpen mij met de dingen die ik moest zeggen tegen de hond. De hond is natuurlijk al getraind en het is belangrijk dat ik dan ook weet hoe bepaalde dingen gezegd moeten worden. Ook moest ik leren hoe je de hond kan gebruiken tijdens het lopen en tijdens bepaalde situaties, zoals in de trein of de bus. Vervolgens kwam iemand nog een aantal keer kijken of het goed ging met de hond en mij, en of de hond de commando’s blijft volgen.”
Hoe ervaar je het studeren met een hulphond op het Saxion?
“Eigenlijk heel fijn. We hebben vanaf het begin heel goed contact gehad met een aantal begeleiders. Ook docenten in de les, naar school toe gaan of van lokaal naar lokaal veranderen; ik kan altijd aangeven of ik daar problemen mee ervaar. Als ik een probleem heb, hebben ze altijd direct ingegrepen of geholpen.”
Wat zou je willen zeggen tegen studenten die, in welke vorm dan ook, extra ondersteuning nodig hebben in het onderwijs?
“Dat dat bij Saxion heel goed te doen is! Als je problemen hebt, proberen ze je zo goed mogelijk te helpen en bieden ze persoonlijke steun. Ze geven je ook de vrijheid om problemen aan te geven. Voor de rest is het natuurlijk belangrijk dat je je studie leuk vindt, dan volgt de rest vanzelf!"
Meer weten over studeren met een functiebeperking?
Lees hier meer!