Kyra, Maureen en Sophie aan het collecteren voor Oeganda
Onderwijs

'Ze hebben me daar nodig, wat doe ik hier?'

Leestijd Minuten

Ze zijn inmiddels alweer helemaal gewend aan het koude Nederlandse weer, maar kort geleden zaten deze dames gewoon nog in Oeganda. Waarom? Om een welzijnsproject voor kinderen met autisme te bezoeken. Sophie Heesen, Maureen Waterreus en Kyra Schorfhaar (studentes Social Work) gingen samen met docente Nursel Akdeniz op avontuur en nu ze terug zijn kunnen ze je hier alles over vertellen!

Voor hun vertrek hebben we ze gesproken en toen vertelde docente Nursel al even kort wat het doel van hun reis zou zijn: “Autisme is in Oeganda (nog) een groot taboe en het schooltje dat we gaan bezoeken biedt kinderen met autisme een toekomst.” Een van de doelen van hun bezoek aan dit project was hun kennis over autisme delen, maar daarnaast ook voorzien in speelmaterialen en andere praktische zaken. Maar dat niet alleen, want zelf hebben ze er ook veel van geleerd.

Meisjes in de rimboe?

Het was voor Kyra, Maureen en Sophie (op de foto aan het collecteren voor Oeganda) hun eerste verre reis, dus het was wel even wennen toen ze aankwamen in Oeganda. Want zoals je misschien wel weet zijn de voorzieningen en de hygiëne die je thuis gewend bent in Oeganda niet altijd aanwezig. Maar zoals Sophie vrolijk vertelde: ‘Je went er eigenlijk zo aan en je hebt eigenlijk ook gewoon geen keus! Je zit er middenin, dus je moet wel!”. De bekende verhalen over grote insecten die ’s nachts rondspoken blijken dus echt te kloppen…

Echt het verschil kunnen maken

Het bezoek aan Oeganda heeft ze een andere kijk op hun leven gegeven. Want in Nederland maakten ze zich wel eens druk over kleine dingen, terwijl ze daar hebben gezien dat er veel grotere problemen zijn. “Ik heb nu echt de behoefte om iets te willen betekenen, het verschil te kunnen maken. Eerlijk gezegd zou ik nu al wel weer terug willen, ze hebben me daar echt nodig dus wat doe ik hier?!”, aldus Sophie.

Emoties

Tijdens de reis zijn er heel wat emoties losgekomen. Het meeleven met de mensen, de erbarmelijke omstandigheden die je ziet en de verhalen die je hoort hebben echt indruk gemaakt. “We hebben zelfs met iemand gepraat die geen neus en lippen meer had, door mishandeling door soldaten. Super heftig en we hebben echt getwijfeld of we het wel aandurfden, maar we hebben het gedaan. Na zo’n gesprek ben je echt kapot, maar ook ontzettend trots want je hebt je eigen angst overwonnen!”

Spread the word!

Terug bij Saxion waren medestudenten natuurlijk heel nieuwsgierig naar hoe het in Oeganda was. Ze hebben het verhaal daarom direct in de klas verteld. Zo hoefden ze het maar één keer te vertellen. En hiermee hopen ze anderen enthousiast te maken om ook een keer naar het buitenland te gaan. Er zijn binnen Saxion namelijk allerlei mogelijkheden om naar het buitenland te gaan. Naar waar dan ook ter wereld, maar volgens deze studentes natuurlijk het liefst naar het project JoyKare, waar zij nu zijn geweest.

Vlog

Tijdens hun trip hebben de studentes een vlog bijgehouden. Het Oeganda-avontuur is van A tot Z vastgelegd, dus ben je benieuwd naar de beelden: check de video!

Gerelateerde artikelen

Student Social Work met kindje in Oeganda Onderwijs

Stage om de hoek? Nee joh, gewoon in Oeganda!

30 mei 2018
NSE 2025 | Hogeschool Saxion Onderwijs

Tevredenheid van Saxion-studenten over hun opleiding stijgt

27 mei 2025
Netwerkbijeenkomst in St. Pölten Organisatie

Het TransSoDia-project: internationale samenwerking voor informatie- en lesmateriaal in sociale diagnostiek