‘Ik heb voor Saxion in de wereld gestaan en heb genoten’
Chris van den Borne zwaait na zestien jaar als directeur van het International Office af en gaat met pensioen. Hij vertelt over wat wel en niet is gelukt in zijn carrière bij Saxion, maar ook over de stip op de horizon waar de hogeschool zich nu – na het internationale symposium One World ter ere van zijn afscheid – op kan focussen.
Afgelopen donderdag nam Chris van den Borne afscheid. “Ik realiseerde me pas na mijn afscheid hoe bijzonder mijn carrière bij Saxion is geweest. Ik zat eigenlijk altijd in een situatie dat ik mocht pionieren. We hebben het Engelstalig onderwijs opgezet voordat het in de mode was, bijvoorbeeld. Saxion is een organisatie die je mogelijkheden biedt om je carrière te ontwikkelen. En deze mogelijkheden moet je pakken zodra deze zich voordoen.”
‘Behouden en risicoloos opereren gaat mij snel vervelen’
De voormalig directeur International Office weet dat hij deze kansen heeft gepakt. “Ik heb het lef gehad om nieuwe dingen uit te proberen. Behouden en risicoloos opereren gaat mij snel vervelen. En bij Saxion heb ik me niet verveeld.”
Op veel van die momenten genoot hij ook van de studenten en van de partners. Van den Borne: “Maar de studenten daar doe je het uiteindelijk allemaal voor. Studenten maken in het buitenland reuzenstappen in hun ontwikkeling. Ze krijgen zaken mee vanuit huis, maar ze leren daar van andere culturen en begrijpen ineens dat niet alles zo hoeft zoals het is aangeleerd. De studenten komen terug met een andere blik in hun ogen. Een voorbeeld is Pema Gurung. Deze student heeft zijn kansen gegrepen toen deze voorbij kwamen. Hij groeide op in een weeshuis in Nepal en heeft zich opgewerkt, uiteindelijk in de Nederlandse samenleving. En daar heb ik aan de zijlijn van mogen staan en van mee mogen genieten. En zo lopen er tientallen van deze studenten rond op de hogeschool. Dit heeft mij veel energie gegeven en was reden voor mij om me in te zetten voor mijn werk.”
Niet alles ging van een leien dakje natuurlijk. “Midden jaren ’90 was de focus op de inhoud van opleidingen. Ik was bezig met het opzetten van internationale masteropleidingen bij Milieukunde. Deze masteropleidingen zijn er niet meer. De opleiding groeide in die periode enorm, maar deze groei zakte ook redelijk snel weer in en het is me niet gelukt om de Engelstalige bachelor en masteropleidingen overeind te houden. Wat wel lukte is dat collegevoorzitter Anka Mulder namens Saxion, afgelopen donderdag de Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties heeft ondertekend als hogeschool. Deze doelen hebben betrekking op klimaatverandering, armoedebestrijding en de toegang tot de natuurlijke hulpbronnen, zoals water, energie. Onderwerpen waar je internationaal bij moet opereren. Ik ben trots dat tijdens mijn afscheid deze doelen zijn ondertekend, want het is een belangrijke maatschappelijke verantwoordelijkheid voor de hogeschool.”
‘De ondertekening is een mooi nalatenschap voor Saxion’
Ter gelegenheid van het afscheid van Van den Borne organiseerde de hogeschool afgelopen donderdag het internationale symposium One World. Daarin kwamen twee zaken samen waar de scheidend directeur zich bij Saxion mee bezighield: duurzame ontwikkeling uit zijn tijd bij de opleidingen Milieukunde en internationalisering. “Dat is wat ook in mijn persoontje zit. Ik vind het mooi dat de verbinding tussen deze twee zaken bij mijn afscheid is gelegd.”
Wat hij nu gaat doen? “Misschien gaan mensen me wel benaderen om mijn expertise nationaal of internationaal in te zetten, wie weet. Maar eerst ga ik even niks doen, want dat is me al die jaren wel vreemd geweest”, lacht Van den Borne. “Reizen doe ik zeker nog wel: mijn kinderen wonen in het buitenland.” Of hij verder nog gaat reizen weet hij nog niet. “Voorlopig in elk geval niet. Maar als ik dat wel ga doen, is het tempo wel wat lager dan toen ik dat nog voor Saxion deed. Toen wilden we zoveel mogelijk van de tijd in het buitenland benutten voor het leggen van contacten bijvoorbeeld. Dat wordt nu wel anders.”