Misschien kennen jullie me nog van mijn eerdere blogs, waar ik jullie elke twee weken op de hoogte hield van mijn belevenissen als stagiaire bij een Public Relations bureau in wereldstad New York. Nu is het tijd voor mijn volgende avontuur: een halfjaar lang lessen volgen aan Universitat Jaume I in Spanje!
Wat ik het leukste vind aan studeren in het buitenland, is het opbouwen van vriendschappen met mensen die je anders nooit ontmoet zou hebben. En uit het oog, niet uit het hart: Jojo, een meisje die tijdens mijn stage in New York een goede vriendin van me is geworden, kwam me afgelopen weekend opzoeken in Spanje. Een goed excuus om samen Barcelona te verkennen!
Ik haalde haar op van het vliegveld in Barcelona en daar stonden we gelijk voor de eerste uitdaging. Nu onze beide telefoons op het punt stonden om uit te vallen, bleek het ineens best lastig om de weg naar ons hotel te vinden… Het duurde nog langer omdat ik per se in het Spaans wilde communiceren met het vliegveldpersoneel en de buschauffeurs, ook al spreken de mensen in Barcelona prima Engels vergeleken met Castellón. Ergens voelt het voor mij bijna als een belediging als Spaanse mensen aan me vragen of ik ook Engels spreek, alsof ze horen dat mijn Spaans nog niet muy bueno is.
Uitgaan aan het strand
Zodra we uitstapten op het Plaça de Catalunya, werden we verliefd op het beeld van de ondergaande zon tegen de fontein en de prachtige gebouwen. Jojo wilde graag de Spaans paella proeven en het dichtstbijzijnde paella-restaurant bleek gelukkig op twee minuten loopafstand. Hier kregen we een voorgerecht bestaande uit garnalen en mosselen, gevolgd door een grote schaal paella. Maar het meest bijzonder was het dessert: een mooie schaal met verschillende soorten ijs, pudding, fruit en créme brulee.
De leukste plek om uit te gaan in Barcelona is Port Olympic aan het strand. Hier bevinden zich de gezelligste bars, clubs en restaurantjes. De eerste avond kozen we voor Club Pacha, een luxe beach club waar met name elektronische muziek wordt gedraaid. We raakten bevriend met een groep Erasmus-studentes uit Italië, België en Mexico, die het privilege hadden in Barcelona zelf te studeren – dat had ik ook wel gewild.
De Instagram-bucketlist
Tijd om Barcelona te verkennen. Jojo wilde graag naar Park Guëll, omdat de bekende blauwe muur perfect is voor Instagram-foto’s. Het park bevindt zich hoog in de bergen en dat is te zien: zelfs de wc is gebouwd in een grot. Overal waren straatverkopers te vinden die de meest bizarre dingen te koop aanboden: van schilderijen met ramen en deuren die ‘open’ kunnen tot roze speelgoedhagedissen. We kochten matching bracelets met het symbool van Barcelona erop.
We zagen nog net hoe de agenten de mannen voorbij de metropoortjes tackelden, voordat ons zicht werd belemmerd door de andere toeristen die zich nieuwsgierig verdrongen voor de ingang van de metro.
Via de populaire winkelstraten Las Ramblas liepen we in de richting van het volgende item op onze bucketlist: el Mercado de Boqueria. Om de paar meter werden we afgeleid door een leuk winkeltje dat onze aandacht trok. We bezochten een chocoladewinkeltje waar je pure chocola kon krijgen uit onder andere Ghana en Ecuador, een touristische shop waar ze badeendjes verkochten in letterlijk alle soorten en maten en ‘the F.C. Barcelona Official Store’.
Een spannende achtervolging
Ook namen we een kijkje bij de ‘Nespresso-winkel’, die van boven tot onder gevuld was met de meest fascinerende smaken koffie. “Kom jullie hier om te kijken of om te kopen?” vroeg een verkoopster op kritische toon. “We willen graag koffie kopen, alleen we zouden graag eerst willen proeven als dat mogelijk is,” antwoordde ik. De vrouw vroeg ons wat we wilden: zoet of bitter, met of zonder melk, sterk of mild? Ik had geen idee, dus ik zei maar wat. Uiteindelijk raadde ze me een speciale koffie aan uit Ecuador. De smaak was totaal anders dan de koffie die ik gewend was: bitter en sterk gekruid, maar wel lekker. Voor de vorm vroegen we nog even hoeveel een zakje kostte en zeiden we dat we erover na gingen denken.
Op het smalle plein in het midden van de Ramblas had een groep straatverkopers grote kleden uitgespreid waarop schoenen, designer tassen en F.C. Barcelona fanmerch te krijgen waren – allemaal nagemaakt. Aan de kleden waren grote gekleurde elastieken vastgemaakt. Ik vroeg me af waar deze voor waren, maar het werd me al snel duidelijk toen de verkopers plotseling de elastieken vastgrepen, de kleden met de inhoud erin als een soort tas over hun schouders sloegen en begonnen te rennen in de richting van de metro. Kort daarna klonken er sirenes en er werd geschreeuwd dat we ruimte moesten maken. De mannen renden de metro in, op de hielen gevolgd door een stel agenten. We zagen nog net hoe de agenten de mannen voorbij de metropoortjes tackelden, voordat ons zicht werd belemmerd door de andere toeristen die zich nieuwsgierig verdrongen voor de ingang van de metro. “Dat is jammer,” zei een man achter ons laconiek. “De gevangenis in voor het verkopen van een paar neptassen.”
Free samples
De zon ging al onder tegen de tijd dat we eindelijk bij de markt aankwamen. El Mercado de de Boqueria bevindt zich op een groot plein omringd door sierlijke bogen. Er is van alles te koop: belegde broodjes, gebak, verschillende soorten vis. “Hebben jullie ook free samples?” vroeg Jojo aan een verkoper van zoete snacks. Ik schoot in de lach. “We zijn niet meer in New York.” Toen kregen we toch een free sample, ‘omdat we het zo aardig vroegen’: walnoten en hazelnoten gedompeld in een laagje suiker/chocola (aanrader!).
’s Avonds waren we opnieuw bij Port Olympic te vinden. Na een hapje eten in het fancy restaurant Shoko namen we een kijkje bij Opium: een elegante club waar reggeaton en elektronische muziek wordt gedraaid. Net als Pacha heeft ook Opium een groot terras met uitzicht over het strand. Ik raakte aan de praat met een Spaans meisje dat linguistics studeerde en zichzelf puur voor de lol Japans had geleerd. Ik bewonderde haar doorzettingsvermogen en zij vond het op haar beurt weer bijzonder dat ik vier talen sprak. Ze leerde mij hoe ik me in het Japans kon voorstellen en ik leerde haar haar eerste woorden Nederlands.
Aanrader
Als je er ook van droomt om een semester in Spanje door te brengen, mag een weekendje Barcelona zeker niet aan je Erasmus-experience ontbreken! Later hoorde ik via mijn mentor dat ik in plaats van 80 euro neer te tellen voor een retourtje Barcelona per trein, ook gewoon voor de helft van het geld de bus had kunnen pakken. Dan ben je wel twee keer zolang onderweg, maar met het uitzicht over de kust weet ik nu al dat ik hier de komende tijd héél veel gebruik van ga maken…
