Vijfde Thuistaal-project: ‘Het is heel dankbaar werk’
Het is van essentieel belang als je onderdeel wil uitmaken van de Nederlandse maatschappij: de taal spreken. En daarom vond maandag de aftrap plaats van alweer de vijfde editie van het project Thuistaal, waarbij derdejaars pabo-studenten aan huis taalles geven aan immigranten.
Liefst 101 studenten nemen deel aan het project. In een tijdsbestek van drie maanden komen zij in tweetallen zeven keer thuis bij vijftig gezinnen waarvan de kinderen les krijgen op basisscholen Het Palet in Almelo, De Globe in Enschede en De Bongerd in Oldenzaal. Thuistaal is een samenwerking tussen deze scholen, de Lerarenopleiding Basisonderwijs van Saxion en de Overijsselse bibliotheken. Linda Grunnekkemeijer deed vorig jaar samen met studiegenoot Merlin Weerink mee en is enthousiast over het project.
Hoi Linda, wat heb je precies gedaan?
“Afgelopen studiejaar hebben we van november tot en met januari een Syrisch gezin geholpen met het leren van de Nederlandse taal. Niet echt op een vast moment in de week, want zij spraken natuurlijk de taal niet, dus het was even zoeken hoe we elke keer het beste een afspraak konden maken. Vaak gebruikten we zelfs Google Translate. Verder hebben we als onderdeel van de opdracht ook nog een taalspel ontworpen en zijn we met het meisje naar de bibliotheek geweest voor een rondleiding.”
Op een gegeven moment werden we zelfs uitgenodigd voor de verjaardag van de vader van het gezin. Of dan kregen we weer een taart of andere lekkere dingen. En elke keer weer met een grote glimlach, echt ontzettend leuk.
Hoe vond je het om te doen?
“Heel leerzaam, vooral omdat ik verder niet heel veel verschillende culturen om me heen heb en het dus interessant is om eens in zo’n cultuur te duiken. Er bestaan vaak vooroordelen over het feit dat nieuwkomers niet willen deelnemen aan onze maatschappij, maar ik vond het heel bijzonder om te zien hoe druk ze zijn en zelfs vrijwilligerswerk doen om de taal te leren."
Zijn de mensen blij met de hulp?
"Het is heel dankbaar werk. Wij begeleidden eigenlijk alleen een meisje, maar we hebben ook de rest van het gezin met allerlei dingen geholpen. Zo wilde haar zus graag integreren in de samenleving, maar wist ze niet hoe. Dankzij ons heeft zij vrijwilligerswerk gekregen op de basisschool dichtbij hun huis. Ze is gaan helpen bij de kleuters. Erg mooi om hier een steentje aan bij te kunnen dragen.”
Waar bleek die dankbaarheid uit?
“Nou, op een gegeven moment werden we zelfs uitgenodigd voor de verjaardag van de vader van het gezin. Of dan kregen we weer een taart of andere lekkere dingen. En elke keer weer met een grote glimlach, echt ontzettend leuk. Dat motiveerde ons elke keer weer om terug te gaan.”