Jolien is docent bij de Pabo: 'Eigenlijk draait het bij mij om het echte contact met de studenten'

Vanuit het buitengebied van Schalkhaar stapt Jolien Velderman het liefst op de fiets naar haar werk bij Saxion in Deventer. Dat is de plek waar ze voornamelijk te vinden is, als docent bij de Pabo. Zelf komt Jolien ook uit een onderwijzersnest. Ze twijfelde nog even over een studie Verpleegkunde. Toch volgde de keuze voor het onderwijs. “Net als veel onderwijzers speelde ik vroeger thuis al schooltje. Met oude schoolbankjes en de taalboeken die we hadden. Je kunt wel zeggen dat ik, net als veel van onze huidige studenten, heel bewust voor dit vak gekozen heb. Ik herken zo veel in hun motivatie. Van de manier waarop ze glunderend over hun eerste stage praten. Gegrepen zijn door het vak. Dat geeft mij ook weer zoveel energie. Ik ben ook zo blij dat ik ze weer écht in de klas heb, na al dat online onderwijs.”

Van Orthopedagogiek en het basisonderwijs naar Saxion

Zelf begon Jolien destijds ook met haar studie aan de Pabo in Deventer, waarna ze koos voor een aanvullende studie Orthopedagogiek in Nijmegen. Al tijdens haar master deed ze invalwerk bij Saxion en merkte ze dat het haar goed afging. “Het sloot perfect aan, dat ik destijds ook het vak Orthopedagogiek kon geven. Vanuit Saxion kreeg ik de tip om ervaring in het basisonderwijs op te doen. Ik gaf nog een jaar les in het speciaal onderwijs, viel in bij het regulier basisonderwijs en solliciteerde ondertussen op een deeltijdfunctie bij Saxion. Inmiddels werk ik hier nu zo’n tien jaar.”

Studenten koesteren

Ja, ze is wel gegroeid in haar rol, denkt Jolien. Staat steviger in haar schoenen. “Wanneer je een aantal jaren meedraait, deel je je kennis en standpunten met meer overtuiging, merk ik. Je onzekerheid neemt af. Vroeger hield ik tijdens vergaderingen nog wel eens mijn mond. Tegenwoordig vraag ik vaker aandacht voor de belangen en het perspectief van onze studenten. Met hen voel ik me sterk verbonden. Ik zie studenten soms worstelen met de opdrachten, terwijl ze overduidelijk op weg zijn om een geweldige leerkracht te worden. Veel jongens hebben het moeilijk met de verslagen die er gemaakt moeten worden. Ik denk wel eens: kunnen we de lesstof soms op een andere manier aanbieden? We moeten ze koesteren. Ook zij zijn zó belangrijk voor het onderwijs straks.”

Vasthouden waar je blij van wordt

En als het gaat om haar eigen loopbaan? Ervaart Jolien dat er ruimte is voor eigen regie, ontwikkeling? “Bij Saxion heb je veel te kiezen. Zo kon ik een paar jaar geleden de bijscholing didactische vaardigheden geven. Aan collega’s van andere academies. Het is mooi dat je je kennis en ervaring ook in de breedte van onze organisatie kunt inzetten. Veel Pabo-collega’s zijn instituut-opleiders. Ze hebben studenten op stagescholen onder hun hoede, voeren gesprekken en bezoeken de scholen. Ook dat is een mogelijkheid. Maar er zijn ook coördinerende taken en pr-taken te doen op de academie. Genoeg werkzaamheden om je takenpakket te veranderen of te verrijken. En gelukkig mag je ook de dingen vasthouden waar je goed in bent of blij van wordt. Zoals de lessen die ik geef.”

Liefdevol

Aandacht voor de balans tussen werk en privé is er ook, vindt Jolien. Het zit hem in de ruimte om afspraken te maken over werkdagen en -uren. “Natuurlijk staan de lessen vast, maar nu ik een tijdje graag op donderdag werk, kan ik afstemmen welke vakken ik vast kan houden. En welk nieuw vak ik juist goed op die vaste dag kan geven. Ik heb een jong gezin: een zoon, twee dochters en met de vierde op komst. In overleg kan er veel, merk ik. Wat dat betreft had ik geen betere werkgever kunnen treffen. Ik vond Saxion in coronatijd ook een fijne werkgever. Er was goede communicatie, we konden naast de telefoon en laptop van alles aanvragen voor onze thuiswerkplek. Regelmatig viel er een attentie op de deurmat. Iets te snoepen, een paar warme sokken. Eigenlijk vond ik het heel liefdevol allemaal. Mag ik dat zo zeggen?”

Bevlogenheid

Het enthousiasme van de studenten geeft Jolien plezier en energie in haar werk. Ook het contact met haar collega’s is goed. “Je kunt elkaar op dingen aanspreken. Wat overheerst is de bevlogenheid. Die voel je eigenlijk in de hele Pabo. Ik heb collega’s die anderhalf uur reizen om bij Saxion te kunnen werken. Dat zegt iets. Zelf vind ik het nog steeds mooi dat ik jonge mensen mag begeleiden om leerkracht te worden.

Veel ruimte

Voor mij is het belangrijk dat studenten zich gehoord voelen. Ik sta misschien niet altijd vooraan met ideeën over nieuwe vormen van onderwijs. Die rol hebben anderen wat meer binnen de academie. Toch probeer ik ook nieuwe dingen uit in mijn lessen. Maar eigenlijk draait het bij mij om het echte contact met de studenten. Op dit moment denk ik: ‘Wat zou ik nog willen?’ Eigenlijk niets. Er is volop vernieuwing binnen onze academie. Na tien jaar zit er nog zoveel ruimte in mijn baan. Misschien wil ik ooit nog wel lesgeven aan kleuters. Maar ja, die heb ik thuis ook.”

Foto: Thomas Busschers