‘Het is zwaar, maar wel de mooiste baan die er is’
Advocatenseries zijn razend populair, maar hoe gaat het er in het echte leven aan toe? Gisteravond organiseerde studievereniging CEMENTi een lezing waarin Meester Leonie een kijkje gaf in haar drukke en interessante leven als strafrechtadvocate.
Gekleed in een roze pak begint Leonie haar verhaal. Ze is wat later, aangezien “uitgerekend op de dag dat je een lezing geeft over strafrechtadvocatuur, er een politieactie gaande is op de weg.” De goedgevulde zaal neemt het haar absoluut niet kwalijk en luistert aandachtig naar de herkenbare vooroordelen waar ze vaak mee te maken krijgt. “Ik hoor regelmatig dingen als ‘Hoe kun je iemand verdedigen die verschrikkelijke dingen heeft gedaan’ en ‘Van een paar weken water en brood is nog nooit iemand slechter geworden’. Die laatste quote is overigens van mijn oma. De crimineel kan op weinig sympathie rekenen en de advocaat wordt daarmee over één kam geschoren. Daarom ben ik naast advocate ook blogger, om mensen tekst en uitleg te geven over het rechtssysteem en begrip te kweken voor mijn vakgebied.”
‘Ik zeg niet dat het nooit knaagt’
Die tekst en uitleg geeft ze vanavond ook in de zaal. Leonie kreeg al te maken met veel lastige zaken, waarbij cliënten soms alleen tegen haar verklaren. Heeft ze dan nooit te maken met een schuldgevoel? “Ik zeg niet dat het nooit knaagt, maar zelden. Het komt eigenlijk nooit voor dat ik niet van een zaak kan slapen, want dit is gewoon mijn werk. Ik zou een verdomd slechte advocate zijn als ik mijn cliënten zou adviseren om te bekennen, terwijl er onvoldoende bewijs is. Maar ik kauw nooit voor wat een cliënt moet verklaren. Meestal is het beste om je te beroepen op je zwijgrecht, tenzij er sprake is van een noodweerexces.”
Van kantoor naar de rechtszaal en weer terug
Een baan als strafrechtadvocate is niet alleen leuk, maar ook erg zwaar. “Ik werk vaak van zeven uur ’s ochtends tot acht of negen uur ’s avonds en dat wordt alleen maar meer naarmate je cliëntenportefeuille groeit. Laatst had ik een dag waarop ik alleen maar op kantoor hoefde te zitten en daar was ik gewoon blij mee. Kon ik eindelijk de administratie bijwerken.” Normaal zijn Leonie’s dagen onder andere gevuld met zittingen in de rechtszaal, overleggen op kantoor en piketdiensten. “Het is dan ook lastig te combineren met bijvoorbeeld een gezin, maar het is wel de mooiste baan die er is. Ik zou het voor geen goud willen missen.”