Hoge pieken, diepe dalen. Dat is hoe ik een burn-out in het kort zou omschrijven. Tijdens een burn-out kom je in een heftige rollercoaster van gedachten, gevoelens en emoties terecht. Laat één ding duidelijk zijn: zo’n burn-out is géén pretje, maar wel ontzettend leerzaam.
Ik ben Fatma Yilmaz, 27 jaar en werkzaam bij Saxion. Drie jaar geleden heb ik de keuze gemaakt om te stoppen met mijn studie omdat ik opgebrand was. In deze blogreeks wil ik graag mijn verhaal delen, achterhalen wat de oorzaak is van het stijgende aantal studenten met burn-outklachten en hoe we ons ertegen kunnen weren.
Op de automatische piloot
Tijdens mijn opleiding International Human Resource Management hield ik mij met te veel zaken tegelijk bezig. Zo volgde ik naast mijn studie een Honours Programma, werkte ik en deed ik vrijwilligerswerk ernaast. Daarbij kwam ook nog een druk sociaal leven.
In het begin gaf mijn lichaam subtiele signalen af: ik had geen energie, was constant moe, voelde mij somber en had moeite met concentreren. Desondanks bleef ik doorgaan onder het motto ‘be happy, work hard, play hard’. Zo heb ik een tijdje op de automatische piloot volgehouden, tot de klachten erger werden. Alle ballen, die ik met alle kracht hoog heb proberen te houden, vielen zoals te verwachten neer. Mijn lichaam wilde niet meewerken. Ik kreeg lichamelijke klachten zoals migraine. Dit zorgde ervoor dat ik mij regelmatig ziekmeldde, waardoor ik studievertraging opliep.
Brandstof raakt op
Op advies van mijn leidinggevende en mentor heb ik ervoor gekozen om met mijn Honours Programma te stoppen (die ik met veel plezier volgde, wat de keuze alleen maar moeilijker maakte). Met de studie bleef ik, ondanks mijn verslechterde gezondheid, gewoon doorgaan. De ‘stoppen is falen’-mentaliteit lag erg diep bij mij. Ik wilde op z’n minst beschikken over een bachelorsdiploma. Ik heb toen geprobeerd minder vakken te volgen, maar toen kwam er een moment dat zelfs één vak niet meer lukte.
Wat gebeurt er als je op het gaspedaal blijft trappen terwijl de brandstof opraakt en je alle signalen negeert? Juist. De auto komt tot stilstand. Ik was uitgeput. De laatste druppel deed de emmer overlopen. Ik kreeg paniekaanvallen. Dat was echt rock bottom in mijn leven. Eindelijk begon ik te beseffen dat ik maar één lichaam heb en ik daar de rest van mijn hele leven mee moet gaan doen. Dus heb ik, in het begin van het derde jaar, gekozen om met de studie te stoppen. De bedrijfsarts bevestigde dat ik slachtoffer was van een epidemie waar mijn generatie steeds vaker last van lijkt te hebben: burn-out.
Het herstelproces
Op werk werd mijn contract niet verlengd en mijn vrijwilligerswerk zette ik on hold. Toen begon de intense herstelperiode. Er was niets meer waarmee ik mij bezig kon houden. Ik werd letterlijk gedwongen om niks te doen.
Tijdens deze periode leefde ik veel in mijn hoofd. Ik kwam nauwelijks buiten, mijn sociale leven stond stil en ik kon nergens van genieten. Ik kon me nergens mee afleiden en dat viel mij erg zwaar. Ik moest dealen met datgene wat voor de burn-out had gezorgd. Ik moest in mijzelf gaan keren voor antwoorden.
Pas na een half jaar durfde ik mij weer in de menigte te begeven en had ik het gevoel dat ik weer een beetje leefde.
Op zoek naar antwoorden
Zoals ik al zei moest ik in mijzelf gaan keren voor antwoorden. Dit klinkt wellicht zweverig, maar het is wel iets wat nodig was. Ik ging op mijzelf en mijn overtuigingen reflecteren en deze overtuigingen aanpakken die tot een burn-out hebben geleid. Wie ben ik? Waar sta ik? Wat wil ik? Zo stuitte ik op de dingen die ik moest loslaten, bijvoorbeeld mijn perfectionisme en 'fear of missing out'.
Vallen en opstaan
Tot op de dag van vandaag heb ik er nog wel eens moeite mee. Zo ben ik vorig jaar zomer naar Utrecht verhuisd omdat ik mij goed voelde en ik dacht dat ik het wel aankon. Niet dus. Ik viel terug in mijn burn-out. Mijn grenzen bewaken zal altijd een aandachtspuntje blijven.
De burn-out was een hele leerzame ervaring. Het heeft mij losgetrokken uit mijn oude patronen en heeft een andere dimensie in mijn leven gegeven. In die zin heeft het me rijker gemaakt en dus ben ik dankbaar dat ik het heb ervaren, omdat ik denk dat ik het nodig had. Ik ben er ontzettend van gaan groeien. Het kan nog steeds erg pittig zijn, maar ik weet nu hoe ik ermee moet omgaan.
Volgende week schrijf ik over wat de oorzaak is van het stijgende aantal studenten met burn-outklachten. Tot die tijd mag je nadenken over deze vragen:
- Wat zorgt bij jou voor stress?
- Hoe ga je er mee om?
Om succesvol te studeren is het belangrijk dat jij lekker in je vel zit. Heb je last van stress, faalangst of een dipje? Ga hiermee aan de slag. Op mijnsaxion.nl/psychischwelzijn vind je tips en oefeningen of kun je een afspraak maken met één van de medewerkers van het StudieSuccesCentrum.
