Het is één van de vele uitdagingen tijdens het afstuderen: het vinden van deskundige bronnen. Vierdejaars Bedrijfseconomie-student Arjan Dogger wist echter een wel heel opvallende naam toe te voegen aan zijn bronnenlijst. Hij interviewde voormalig minister Rita Verdonk, tegenwoordig speciaal adviseur bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
Hoi Arjan, waar gaat je onderzoek precies over?
“Ik doe mijn onderzoek binnen Tactus Verslavingszorg en kijk daarbij naar de administratieve lastenverlaging binnen de organisatie. Dit project is vorig jaar opgezet vanuit het ministerie: het actieplan Ontregel de Zorg. Binnen heel Nederland zijn mensen daarmee bezig, Tactus zelf ook, en vanuit de GGZ Branchevereniging is nu ook gezegd: mensen móeten hiermee aan de slag.”
Waarom wilde je Rita Verdonk hier zo graag over spreken?
“Zij is speciaal adviseur over dit onderwerp en ik dacht: één en één is twee, ik ga eens naar haar toe. Ik volg ook een Honours Programme en daardoor ben ik wel geneigd om op een doeltreffende manier bij mijn doel terecht te komen. Ik heb haar gewoon gemaild en gevraagd: ‘Kunt u eens vertellen wat uw mening hierover is en wat er sinds vorig jaar al is gebeurd?’ Na anderhalve week werd ik gebeld door haar assistent dat ze me wilde uitnodigen op het ministerie zelf. Ik hoefde ook niet gescreend te worden; ik was gewoon welkom.”
Het is iemand met een hele staat van dienst en om dan met zo iemand te spreken, is niet hetzelfde als een standaard interview of sollicitatiegesprek.
Vond je het spannend om daar naartoe te gaan?
“Ik vond het niet zozeer spannend om daarheen te gaan, maar wel om met haar te spreken.”
Heb je haar nog bewust meegemaakt als minister?
“Nee, ze is niet echt mijn generatie politicus, maar ik hoorde wel van mijn ouders en collega’s dat zij veel heeft betekend. Daar heb ik zelf natuurlijk ook research naar gedaan. Ze heeft veel teweeggebracht met haar aanpak en heeft echt passie en hart voor dit onderwerp. Dat is mooi om te merken. Het is iemand met een hele staat van dienst en om dan met zo iemand te spreken, is niet hetzelfde als een standaard interview of sollicitatiegesprek.”
Dat kan ik me voorstellen. Hoe ging het gesprek?
“Het gesprek was heel open. Ze heeft eerst uitgelegd wat zij vanuit het ministerie doen en hoe ze haar rol ziet. Daarna heb ik verteld wat mijn bevindingen zijn tot nu toe. Als laatste hebben we besproken wat zij willen gaan opleveren: een LinkedIn-netwerk om goed in kaart te brengen voor de zorgprofessionals in Nederland waar de mensen goed bezig zijn met de administratieve lastenverlaging, zodat mensen daarvan kunnen leren. Iedereen is er wel mee bezig, maar het wordt niet echt centraal gecoördineerd of het is heel erg afhankelijk van de organisatie of instelling zelf. Dat maakt het voor haar wel lastiger. Ze probeert daar een coördinerende rol in te spelen en zo zie ik mezelf ook binnen Tactus. Het is een grote organisatie en ik kijk op alle locaties en divisies mee om daar een rode draad in te vinden. Net als zij voor heel Nederland doet.”
Heb je uiteindelijk wat aan haar antwoorden gehad?
“Zeker, omdat zij ook bevestigde dat ik vanuit de medewerker moet gaan denken en niet vanuit de regels. Die regels worden opgelegd en daarom wordt er veel administratieve druk ervaren. Dus je kunt de regels aanpakken, maar zij zegt: kijk naar hoe de medewerkers met die regels om kunnen gaan. Dat is ook mijn manier, want je kunt niet tegen de politiek of de zorgverzekeraars zeggen: we willen niet meer aan jullie eisen voldoen. Dat willen we juist wel, maar dat levert heel veel lasten op. Je kunt beter intern gaan kijken hoe je die lasten kunt veranderen, dan extern tegen die regels aan gaan schoppen. Dat was haar mening en dat versterkte die van mij, dus ik moet vooral zo doorgaan.”
In de zorg staat de patiënt vaak op nummer één en dat hoort ook zo, maar er hoort ook een goed financieel model achter te zitten. Ik denk dat daar nog veel te halen valt, ook voor Bedrijfseconomie-studenten.
Welke tips gaf ze je nog meer mee?
“Ze zei dat je als instelling soms zelf de stap moet zetten als het simpeler kan. Doe gewoon. Denk niet te veel na over de verantwoording; vaak zit dat wel goed. Het is goed om die in je achterhoofd te houden, maar als je als organisatie jezelf simpele vragen stelt als ‘Is dit wel logisch?’ en ‘Is het niet dubbel wat we nu doen?’, ben je al bezig met het verlagen van de lasten. Dat is ook mijn insteek. Ik ben meer van de praktische aanpak; ik vind dat het gewoon moet werken. Zij gaat bovendien met medewerkers in gesprek en dat doe ik eigenlijk ook.”
En nu mag je haar antwoorden gaan verwerken in je afstudeeronderzoek. Wat hoop je uiteindelijk op te leveren?
“Ik wil een adviesrapport opleveren dat zo praktisch mogelijk is, met concrete voorstellen waarvan men denkt: hier ga ik mee aan de slag. Ik wil bijvoorbeeld de facilitaire zaken beter in kaart brengen, zodat iedereen de juiste apparatuur heeft om de administratie mee te doen. Hele praktische dingen, maar daar lopen mensen wel tegenaan. Ik vind gewoon dat ik zo concreet mogelijke adviezen moet gaan geven.”
Wil je, tot slot, de volgende lichting afstudeerders nog wat meegeven?
“Ja, eigenlijk wel. Ik vind dat binnen mijn opleiding de zorg ondergesneeuwd wordt als sector om in af te studeren. Bij Social Work is het natuurlijk heel gebruikelijk, maar bij Bedrijfseconomie ben ik zo’n beetje de enige. Al zijn het er dit jaar wel iets meer. Ga het doen. In de zorg staat de patiënt vaak op nummer één en dat hoort ook zo, maar er hoort ook een goed financieel model achter te zitten. Ik denk dat daar nog veel te halen valt, ook voor Bedrijfseconomie-studenten.”
