Alumnus Jeroen werkt al zeven jaar in de verslavingszorg: ‘Je maakt écht het verschil voor mensen’

Hoi Jeroen, waarom ben je Social Work gaan studeren?

“Toen ik klaar was met de havo leek het mij leuk om politieman te worden. Na een open dag vonden ze mij bij de politie toch nog wat te jong. Ik ben toen gaan kijken welke opleidingen mij konden voorbereiden op politiewerk. De hulpverlening bleek een goede voorbereiding te zijn. Wat ik precies wilde doen in de hulpverlening, wist ik alleen niet zo goed. Gelukkig was er een soort vooropleiding van één jaar, genaamd 3PS, die je voorbereidde op een opleiding binnen de hulpverlening. Je krijgt dan veel verschillende vakken om je te oriënteren en aan het eind van het programma kan je kiezen uit iets van vijf verschillende opleidingen, waarmee je dan in het tweede jaar van die opleiding kwam. Door die vrijheid om van veel verschillende vakken wat te kunnen proeven, kreeg ik een beter beeld van wat ik wilde. In het tweede jaar begon ik toen met Social Work en ik merkte al gauw dat ik de hulpverlening echt heel erg leuk vond.”

Wilde je na je studie nog steeds bij de politie?

“Toen ik klaar was met mijn studie, wist ik nog steeds niet helemaal zeker of ik politieagent wilde worden. Ik heb uiteindelijk wel bij de politie gesolliciteerd, maar helaas was er een vacaturestop, waardoor er weinig plekken waren en ik niet werd aangenomen. Een plek bij de politie heb ik toen losgelaten, maar daardoor moest ik wel kiezen of ik wilde werken of toch nog door wilde studeren. Ik ontdekte toen de master Psychologie van Universiteit Twente, waarbij je leert over de psychologie rondom conflict, risico en veiligheid; een master waarin deels hulpverlening, maar ook het deel van de politie terugkomt. De pre-master vond ik wel heel zwaar. Ik merkte dat er een groot verschil zat tussen het hbo en de universiteit. Er waren best wel strenge eisen, dus moest ik flink aan de bak.”

Werkte je ook naast je studie?

“Ja, vanuit mijn stage kreeg ik eigenlijk mijn eerste bijbaan in de hulpverlening bij Aveleijn. Tijdens het laatste jaar van mijn hbo heb ik ook gewerkt bij SGGZ, een verslavingszorginstelling in Apeldoorn. Dat was de eerste keer dat ik in de verslavingszorg werkte en ontdekte hoe leuk ik dat vond. In de periode van mijn pre-master en master heb ik daar ook nog gewerkt. Nu werk ik in de verslavingszorg bij SolutionS-Center.”

Hoe ben je precies bij SolutionS-Center terechtgekomen?

“Ik kwam online een vacature tegen en nam contact op. Ik kwam toen op gesprek en merkte direct dat ik een klik voelde met de mensen die daar zaten, maar ook met de werkwijze van 28 dagen, die toch anders is dan bij andere zorgaanbieders. Na het gesprek liep ik richting de auto en zou ik nog ergens anders een sollicitatiegesprek hebben, maar nog voor ik bij de auto was, kwamen ze achter me aan. Ik stond bij de deur van de auto toen ze me vertelden dat ze wel graag wilden dat ik daar kwam werken. Ik heb toen vrij snel ja gezegd.”

Wat doe je nu bij SolutionS?

“Ik doe nu zowel groepssessies als individuele gesprekken. Ik zie veel gezichten en hoor veel verhalen. Eigenlijk ben ik alleen bij die 28 dagen dat de cliënten in de kliniek zitten betrokken. Als iemand in de kliniek bij ons binnenkomt, ben ik het aanspreekpunt. Mijn grote taak is dat ik er zorg voor moet dragen dat de mensen zo veel mogelijk uit onze behandeling halen. Dat kan heel erg verschillen per persoon, dus ik kijk echt naar wat ieder persoon nodig heeft om te leren en zo alles uit de behandeling te halen. Dat is een beetje het procesmanagement van de cliënt. Daarnaast heb ik ook een rol als behandelaar. In die rol doe ik de groepstherapie en de individuele therapie. Daarbij hoort ook het contact met het systeem van de cliënt, dat zijn de mensen om hem heen. Ik voer de systeemgesprekken wanneer deze mensen langskomen.”

Wat vind je het leukste aan je werk?

“Ik werk echt in een team en er is veel vertrouwen, waardoor ik ook mijn eigen ding kan doen. Wat ik verder heel bijzonder vind aan mijn werk, is wanneer ik met een cliënt spreek en er een soort magie in de kamer ontstaat. Dan merk je dat de mensen echt het vertrouwen en de veiligheid voelen om kwetsbare dingen met elkaar te delen. Soms krijgen ze ineens een inzicht met veel impact. Dan merk je echt dat je het verschil kan maken voor mensen en dat vind ik wel heel bijzonder.”

Is werken in de hulpverlening soms ook lastig?

“Als je iets in de hulpverlening gaat doen, moet je inderdaad wel kunnen accepteren dat het niet altijd lukt om een cliënt te helpen. Dit is heel belangrijk en wordt helaas vaak onderbelicht. Je hebt niet alleen maar succesverhalen. Het is heel dankbaar werk en je ziet mensen groeien, maar er zijn ook mensen die het helaas niet halen of niet beter worden. Het hoort nou eenmaal bij het werk, maar je moet er wel mee kunnen omgaan.”

Heb je nog tips voor studenten?

“Ik zou mensen adviseren om tijdens je studie ook al werkervaring op te doen, als dat kan. Tijdens mijn studie ben ik al gaan werken in het vakgebied waarin ik wilde werken. Daardoor kwam ik op de arbeidsmarkt met relatief veel ervaring. Het kan je ook goed helpen in het vinden van wat je leuk vindt. Ik werk nu al zeven jaar in de verslavingszorg, maar als ik daar niet in terecht was gekomen tijdens mijn studie, had ik dat misschien nooit gedaan.”